W tym kontekście warto też wskazać, że „Zasada legalizmu nakłada na organy ustawodawcze obowiązek formułowania przepisów w stanowionych ustawach w zgodności z przepisami Konstytucji. Poza tym każde naruszenie przez organ władzy państwowej obowiązujących go zakazów i nakazów zawartych w szczegółowych unormowaniach konstytucyjnych, w szczególności podjęcie decyzji władczej z przekroczeniem kompetencji określonych w Konstytucji i ustawach, zawsze stanowi implicite także naruszenie takich ogólnych zasad konstytucyjnych, jak zasada demokratycznego państwa prawnego i zasada legalizmu (zob. wyrok TK z 25 maja 1998 r., sygn. U. 19/97, OTK ZU nr 4/1998, poz. 47). ” (Zob. wyr. Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 marca 2006 r., sygn. akt: K 4/06).

Kolejną z zasad wyinterpretowanych na podstawie art. 2 Konstytucji jest zasada proporcjonalności. „ Trybunał stwierdził (orz. z 31.1.1996 r., K 9/95, OTK 1996, Nr 1, poz. 2), że "państwo prawne opiera się na założeniu racjonalności prawodawcy, a warunkiem koniecznym realizacji tego założenia jest przestrzeganie proporcjonalności w procesie stanowienia prawa. Racjonalny prawodawca stanowi prawo sprawiedliwe, stąd w zasadzie sprawiedliwości należy też upatrywać podstaw obowiązywania zasady proporcjonalności" (por. H. Schneider, Zur Verhltnismigkeits - Kontrolle inbesondere bei Gesetzen, [w:j Bundesverfassungsgericht und Grundgesetz, cz. 11, Ch. Starek (red.), Tübingen 1976, s. 393). Zdaniem TK z zasady proporcjonalności wypływa przyjmowanie danej regulacji tylko wówczas, gdy jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest powiązana, oraz nakaz kształtowania danej regulacji w sposób zapewniający osiągnięcie zamierzonych skutków, a także wymóg zachowania proporcji między efektami wprowadzonej regulacji a ciężarami względnie niedogodnościami wynikającymi z niej dla obywateli (por. orz. z 26.4.1995 r., K 11/94, OTK 1995, Nr 1, poz. 12). Z tym stanowiskiem TK korespondują poglądy nauki prawa. Ich egzemplifikacją jest następująca wypowiedź S. Wronkowskiej: "W działalności organów prawodawczych (...) powinno się respektować tzw. wymaganie proporcjonalności (adekwatności); spośród możliwych (i zarazem legalnych) środków oddziaływania należałoby wybierać środki skuteczne dla osiągnięcia celów założonych, a zarazem możliwie najmniej uciążliwe dla podmiotów, wobec których mają być zastosowane, lub dolegliwe w stopniu nie większym niż jest to niezbędne dla osiągnięcia założonego celu" (S. Wronkowska, [w:j S. Wronkowska (red.), Polskie dyskusje o państwie prawa, Warszawa 1995, s. 74). Podobnie uważa R. Alexy, według którego jeżeli cel regulacji prawnej można osiągnąć za pomocą dwóch środków, przy czym jeden z nich w większym stopniu pogarsza sytuację prawną podmiotu niż drugi, to należy wybrać korzystniejszy dla podmiotu (R. Alexy, Theorie der Grundrechte, Baden-Baden 1985, s. 100). ” (Zob. B. Banaszak, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2012, Legalis). Mając na uwadze przytaczane w przedmiotowym piśmie argumenty wskazujące na prawdopodobieństwo sprzeczności wprowadzonych omawianą ustawą norm z Konstytucją, przemawiać mogą za stwierdzeniem naruszenia zasady proporcjonalności. Wprowadzone zmiany budzą wątpliwości co do zgodności z interesem publicznym, z którym mają być powiązane (media publiczne). Tym bardziej nie można uznać, aby były one niezbędne dla jego ochrony. Regulacja na mocy której minister właściwy do spraw Skarbu Państwa wybiera członków zarządów i rad nadzorczych spółek publicznej radiofonii i telewizji zdaje się nie odpowiadać skutkowi, jakim miało być „racjonalizacja i obniżenie kosztów zarządzania spółkami publicznej radiofonii i telewizji” oraz „przywrócenie w nich standardów zawodowych i etycznych”. Odnosząc się do powyższej zasady wskazać należy również, że uzasadnienia dla wprowadzonych zmian nie może stanowić też planowana reforma polskich mediów publicznych, zmierzająca do ustanowienia systemu mediów narodowych. Także przywoływane w uzasadnieniu do projektu ustawy o zmianie radiofonii i telewizji, jako przemawiające za wprowadzeniem zmiany sposobu powoływania organów spółek publicznej radiofonii i telewizji, argumenty dotyczące charakteru KRRiT, nie mogą w ocenie Organu przemawiać za zachowaniem w tym wypadku zasady proporcjonalności.