W ostatniej z przywołanych wyżej spraw – dotyczącej zarzutów związanych z zatrzymaniem i tymczasowym aresztowaniem Mirosława G., znanego kardiochirurga – Europejski Trybunał Praw Człowieka zwrócił uwagę nie tylko na instytucjonalny aspekt niezawisłości. W sprawie tej wystąpiły bowiem dodatkowo szczególne okoliczności, które mogły stanowić podstawę do przyjęcia, że Minister Sprawiedliwości był osobiście zainteresowany w sposobie prowadzenia postępowania przeciwko skarżącemu. Trybunał doszedł do wniosku, że istniały tu podstawy do przyjęcia, iż postanowienie o tymczasowym aresztowaniu skarżącego, wydane przez sąd w składzie asesora sądowego, mogło zostać wydane pod wpływem potencjalnej możliwości odwołania asesora ze stanowiska przez ministra.

Sąd bezstronny

Z kolei pojęcie bezstronności odnosi się raczej do kwestii pożądanego braku subiektywnego interesu sędziego w konkretnym rozstrzygnięciu prowadzonej przez niego sprawy, czy też braku jego uprzedzeń do którejś ze stron.

Trybunał w orzecznictwie swoim wielokrotnie akcentował dwojaki sposób pojmowania bezstronności: w ujęciu subiektywnym, a więc przez pryzmat osobistych przekonań czy interesu sędziego w rozstrzygnięciu konkretnej sprawy w określonym kierunku, a także w ujęciu obiektywnym, czyli poprzez wskazanie, że sędzia daje wystarczające gwarancje w tym zakresie. Przy podejściu subiektywnym Trybunał podkreśla, że należy domniemywać osobistą bezstronność sędziego i brak jego uprzedzeń w konkretnej sprawie, oczywiście do czasu, gdy takie domniemanie zostanie skutecznie obalone (a może zostać obalone np. poprzez wykazanie złej woli sędziego, wrogości czy też kierowania się pobudkami osobistymi, choćby przy przydzieleniu mu konkretnej sprawy z pobudek osobistych).