Nie starano się natomiast potraktować  ustawy jako całości i zauważyć leżących za prezydenckimi pomysłami racji, tj. chęci równoległego wzmocnienia lokalnych organów wykonawczych obok przekazania nowych kompetencji samym obywatelom. W ten sposób może w dyskusjach lokalnych mogłoby pojawić się więcej sporów merytorycznych zamiast obecnej politycznej walki o stanowiska i inne profity.

Na jakość toczonych na sali sejmowej dyskusji nie wpłynęła też pozytywnie nieobecność znacznej większości posłów wchodzących w skład komisji samorządu terytorialnego (pojawiło się tylko 3 jej członków spośród prawie trzydziestoosobowego składu). Ogólnie rzecz biorąc nie tylko brak zainteresowania szerszym spektrum poruszanych w prezydenckiej ustawie zagadnień ze strony parlamentarzystów, ale również większości uczestników wysłuchania, może źle wróżyć szansom na zwiększenie partycypacji Polaków w procesach decyzyjnych na poziomie lokalnym. Nie inaczej może stać się ze wzmocnieniem współpracy międzysektorowej w obrębie poszczególnych wspólnot lokalnych.

W ten sposób koncepcja mająca iść na przekór polskim wadom narodowym (z niskim poziomem zaufania społecznego oraz tendencją do kłótliwości) mogłaby się rozbić o rafy, z którymi sama miała walczyć. Miejmy nadzieję, że inspirowany przebiegiem wysłuchania publicznego tak czarny scenariusz odejdzie w niepamięć razem z zakończonym właśnie rokiem.
Biuletyn Kompas Instytutu Spraw Publicznych