Przy czym mało kto zwraca uwagę na fakt, że panujące od Łaby po Pacyfik partie komunistyczne krajów w tak zwanych „demokracji ludowych ze Związkiem Radzieckim na czele”, przekształcały ideologiczną „walkę klas” w realną „walkę ras”. Potwierdzenie tego możemy obserwować dzisiaj na Ukrainie, gdy Putin do Doniecka wysyła muzułmańskich Czeczenów do walki z chrześcijańskimi Ukraińcami.

Historia Europy zasadnie dowodzi jak na mocy rozumu ludzkiego, ludzkość realizując Kantowską zasadę – postępuj tylko według takiej maksymy, dzięki której możesz zarazem chcieć, żeby stała się prawem powszechnym – dopuściła do tego, że począwszy od paryskich jakobinów z 1792 roku, poprzez rosyjskich bolszewików od 1917 roku, aż do niemieckich nazistów od 1933 roku, wszyscy oni postępując według „swoich maksym” – „królestwa rozumu”, „walki klas” lub „walki ras” – dążyli, aby stały się one „prawem powszechnym”.

To doświadczenia historii sprawiły, że  Isaiah Berlin zwraca uwagę i przestrzega nas, iż owo trwałe w zachodniej kulturze „[…] dążenie do doskonałości wydaje się znakomitym przepisem na rozlew krwi i bez znaczenia jest nawet fakt, że żądają jej najszczersi idealiści, ludzie najczystszego serca. Nikt inny jak sam Immanuel Kant, najsurowszy moralista, jaki się kiedykolwiek urodził, powiedział kiedyś w przebłysku iluminacji „Z pokrzywionego drzewa człowieczeństwa nie da się wyciosać nic prostego”[34].

Przyzwoitość środków to właśnie  jest  cel nad cele

Już wiemy, że „świat jest doskonały przez swą niedoskonałość” i inny nie będzie. Oznacza to, że sam proces „doskonalenia świata” dotyczy przede wszystkim środków i sposobów osiągania celów. To coraz bardziej skuteczne osiąganie celów ma nas zbliżać ku wartościom, do których obliguje nas zapis preambuły Konstytucji RP.