Z dziejów historii można zasadnie wykazać jak próby realizacji Kantowskiego „imperatywu kategorycznego” wywiedzionego z „rozumu” każdej osoby rozumnej – w swej obracają się przeciw oświeceniowym przekonaniom o nieustającym postępie ludzkości. Daje się również wykazać wewnętrzna sprzeczności hasła: równości, wolności i braterstwa.  Są to wartości kontradyktoryjne; wolność zaprzecza równości, a równość - wolności.

Historia Europy od czasów rewolucji francuskiej po dzień dzisiejszy zasadnie dowodzi niemożliwości pełnej realizacji „imperatywu kategorycznego”. Francuskie Zgromadzenie Narodowe w 1789 roku ogłosiło słynną po dziś dzień „Deklarację Praw Człowieka i Obywatela”. W imię tej Deklaracji w 1792 roku w pierwszej Republice Francuskiej Królestwo Rozumu uruchomiło gilotynę jako narzędzie wcielenia w życie słynnego hasła „wolność, równość, braterstwo”.  Wojska Napoleona przeniosły na bagnetach owo hasło przez całą Europę aż pod Moskwę. Tylko przypadek zdarzył, że w 1804 roku, roku śmierci Immanuela Kanta, I Konsul Republiki Francuskiej Napoleon Bonaparte koronował się na cesarza wszystkich Francuzów. I od tego czasu żołnierze armii francuskiej zamienili hasło Vive la France , na Vive l'Empereure Po rewolucji francuskiej jedyne co zostało w Europie, to Kodeks Napoleona i prawostronny ruch na drogach.

W ślad za jakobinami rewolucji francuskiej 125 lat później bolszewicy rosyjscy w 1917 roku w imię swobodnego rozwoju każdej jednostki, i proletariatu, który zdobędzie cały świat”[33] obiecanego w Manifeście Komunistycznym zaaplikowali 1/3 ludności świata walkę klas, najbardziej krwawy terror i dyktaturę „naukowego socjalizmu”, której końca doświadczyliśmy w 1989 roku. Socjalizm realny nie zostawił po sobie żadnych pozytywnych wartości – poza utopią, że gdzieś, kiedyś może będzie lepiej.

Mając na uwadze doświadczenia rewolucji rosyjskiej Adolf Hitler w roku 1920 tworzy partię narodowego socjalizmu NSDAP, w której hasła socjalizmu przemieszanie z hasłami „walki ras”, stały się fundamentem III Rzeszy. W 1933 roku po wygranych demokratycznych wyborach Hitler w imię walki o przestrzeń dla wielkich Niemiec oraz w walki z ogólnoświatowym Żydostwem wywołuje II Wojnę Światową – której jedynym realnym wynikiem, po przegranej wojnie, jest „ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej” w Europie. Jedyne, co różniło sowiecki bolszewizm od niemieckiego nazizmu – to wybór technik likwidacji swoich wrogów.