W konsekwencji, Rada Legislacyjna sugeruje projektodawcy skreślenie art. 7 ust. 3. Dostrzegając powody zamieszczenia tego przepisu, Rada Legislacyjna wyraża pogląd, że w praktyce jego stosowanie może przynieść więcej trudności niż korzyści.

3.4. W art. 8 projektu został uregulowany tryb postępowania w przypadku gdy wniesiono zawiadomienie o dwóch lub więcej zgromadzeniach, które mają się odbyć w tym samym czasie i miejscu lub których trasy przejścia są tożsame lub w części się pokrywają i nie jest możliwe ich oddzielenie lub odbycie w taki sposób, by ich przebieg nie zagrażał życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach. Zaproponowane rozwiązanie sprowadza się do tego, że w powyższych okolicznościach organ gminy powinien podjąć próbę koncyliacji, wzywając organizatorów na rozprawę administracyjną w celu dokonania zmiany czasu, miejsca bądź trasy przejścia marszu. Natomiast jeżeli porozumienia nie da się osiągnąć, to „o pierwszeństwie wyboru czasu, miejsca lub trasy przejścia marszu decyduje data, godzina oraz minuta wniesienia zawiadomienia” (art. 8 ust. 4).

Rada Legislacyjna pragnie podkreślić, że w wolności zgromadzeń mieści się również prawo do tzw. kontrdemonstracji. Równocześnie istnieje potrzeba zamieszczenia w ustawie regulacji służącej uniknięciu niebezpieczeństw, jakie mogą wynikać ze zgromadzeń zaplanowanych na ten sam czas i miejsce. Wprowadzenie do ustawy tego typu rozwiązania zostało również zaakceptowane przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku o sygn. akt K 44/12.

Zdaniem Rady Legislacyjnej z punktu widzenia art. 57 Konstytucji procedura służąca rozstrzygnięciu ww. sporu między podmiotami korzystającymi z wolności zgromadzeń powinna być skonstruowana w taki sposób, aby do jej zakończenia doszło jak najszybciej – tak aby wyeliminować ryzyko naruszenia planowanego terminu kolidujących ze sobą zgromadzeń. Ustawodawca powinien zatem unikać tworzenia rozwiązań prowadzących do nadmiernego wydłużenia postępowania, gdyż może to zagrozić efektywnej realizacji wolności zgromadzeń.

Z tych przyczyn wydaje się, że bardziej racjonalne byłoby pozostawienie trybu przewidzianego w Prawie o zgromadzeniach z 1990 r. przy wyeliminowaniu jego wad dostrzeżonych przez TK w wyroku o sygn. akt K 44/12. Zgodnie z art. 7a ww. ustawy w omawianej sytuacji organ gminy niezwłocznie wzywa organizatora zgromadzenia „zgłoszonego później” do dokonania zmiany czasu lub miejsca zgromadzenia albo trasy przejścia uczestników. Zgodnie z nieobowiązującym już (po wejściu w życie ww. wyroku TK) art. 8 ust. 2 Prawa o zgromadzeniach z 1990 r. organ gminy powinien zakazać zgromadzenia „zgłoszonego później”, jeżeli organizator zgromadzenia – pomimo wezwania – nie dokonał zmiany miejsca lub czasu zgromadzenia, bądź trasy przejścia uczestników.