Rada Legislacyjna pragnie również zwrócić uwagę na potrzebę uregulowania sytuacji – której nie można wykluczyć – gdy zawiadomienia o planowanym zgromadzeniu zostaną zgłoszone równocześnie, a więc nie będzie możliwości rozstrzygnięcia o pierwszeństwie jednego z nich. Racjonalnym rozwiązaniem wydaje się wówczas przeprowadzenie losowania, którego zasady i tryb powinny zostać uregulowane ustawowo.

3.5. Przepisy art. 9–11 regulują kompetencję organu gminy do wydania decyzji o zakazie zgromadzenia, a także procedurę odwołania od tej decyzji.  

Przesłanki uzasadniające wydanie decyzji o zakazie zgromadzenia, zamieszczone w art. 9 pkt 1 i 2, nie nasuwają zastrzeżeń, mimo pewnej nieostrości pojęć, jakimi się posługują (sprzeciwianie się niniejszej ustawie, naruszenie przepisów karnych, możliwość zagrożenia życia lub zdrowia ludzi albo mienia w znacznych rozmiarach). Organ gminy powinien dysponować pewnym marginesem oceny, pozwalającym mu na podjęcie decyzji opartej na wszechstronnym zbadaniu wszystkich okoliczności sprawy i dokonaniu rzetelnej oceny prawdopodobieństwa utraty przez zgromadzenie pokojowego charakteru oraz stopnia zagrożenia ochrony wartości konstytucyjnych, które – w świetle art. 31 ust. 3 Konstytucji – mogą uzasadniać wprowadzenie ograniczenia w korzystaniu z wolności zgromadzeń (por. wyrok TK sygn. akt Kp 1/04). 

3.6. Wskazany wyżej zakres swobody organu gminy w wydaniu decyzji o zakazie zgromadzenia powinien być jednak w odpowiednim stopniu zrównoważony rzetelną i efektywną procedurą odwoławczą, pozwalającą na zweryfikowanie tej decyzji w okresie poprzedzającym planowany termin rozpoczęcia zgromadzenia. Zwłaszcza ta ostatnia kwestia jest istotna z tego powodu, że często termin odbycia zgromadzenia ma kluczowe znaczenie z punktu widzenia funkcji, jakiej ma służyć dane zgromadzenie. Ustawodawca powinien więc w taki sposób skoordynować ze sobą poszczególne etapy procedury notyfikacyjnej, a następnie – w razie wydania zakazu – odwoławczej, aby obie te procedury mogły się zamknąć przed momentem planowanego rozpoczęcia zgromadzenia. W przeciwnym razie prawo do odwołania stawałoby się iluzoryczne.