4. Przedstawianie sprawozdania z posiedzeń Rady Europejskiej

Na przewodniczącym RE spoczywa obowiązek opracowywania sprawozdań z posiedzenia RE, które przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, reprezentuje także RE przed Parlamentem Europejskim w każdej innej wymagającej tego sytuacji. Przewodniczący zastąpił w relacjach RE z Parlamentem Europejskim szefa rządu lub głowę państwa prezydencji rotacyjnej w zakresie, w jakim na forum tej ponadnarodowej instytucji prezentował on wyniki prac unijnych przywódców. Natomiast została utrzymana, skorelowana z funkcją reprezentacyjną przewodniczącego RE wobec Parlamentu Europejskiego, funkcja reprezentacyjna szefa rządu lub głowy państwa prezydencji w Radzie przed Parlamentem Europejskim w zakresie jej priorytetów oraz osiągniętych przez nią w danym półroczu rezultatów.

Przedmiotowe sprawozdanie, wobec braku formalnych środków jego procedowania przez Parlament Europejski, jest zasadniczo narzędziem o charakterze informacyjnym, a nie instrumentem egzekucji odpowiedzialności politycznej RE, choć jego znaczenie nie powinno być marginalizowane. Wprowadza bowiem strukturalne więzy między najważniejszą polityczną instytucją Unii Europejskiej a najsilniej legitymizowanym, bo pochodzącym z bezpośrednich wyborów i stanowiącym forum reprezentacji europejskiego demos, elementem jej struktury instytucjonalnej. Takie więzy wydają się korzystne zarówno dla RE, jak i Parlamentu Europejskiego. Ułatwiają bowiem, w porównaniu z przedlizbońską formułą prezydencji w RE, pełnienie przez Parlament Europejski politycznej kontroli nad aktywnością przewodniczącego RE, co z kolei pośrednio legitymizuje nie tylko jego, ale i RE, mogąc stanowić istotny czynnik wspierający realizację interesów RE i tożsamych z nimi preferencji jej przewodniczącego przez nadanie im postaci wiążących prawnie instrumentów ustawodawczych, jeśli spotkają się one z akceptacją Parlamentu Europejskiego — pełnoprawnego uczestnika procedury prawodawczej w postlizbońskiej Unii Europejskiej.

5. Reprezentacje Unii Europejskiej na arenie międzynarodowej

Na przewodniczącego RE nałożono także obowiązek reprezentacji Unii w zakresie swojej właściwości na zewnątrz w sprawach dotyczących Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa [dalej: WPZiB]. Jego aktywna postawa w tym obszarze może przyczynić się do wzmocnienia WPZiB przez minimalizację potrzeby jednostronnych działań czy pozatraktatowej współpracy państw członkowskich oraz zapewnić spójność i ciągłość reprezentacji UE na arenie międzynarodowej, trudną do osiągnięcia w systemie rotacyjnej prezydencji krajowej, immanentnie powiązanej z promocją odrębnych priorytetów polityki zagranicznej poszczególnych państw członkowskich. W tej perspektywie wydłużenie okresu sprawowania przewodnictwa w RE ma ograniczyć dysfunkcję rotacyjnej prezydencji, polegającą na zbyt częstych zmianach destynatariuszy władczych uprawnień w zakresie reprezentacji UE na arenie międzynarodowej, implikujących brak spójnej koncepcji działań zewnętrznych Unii. Warunkiem sine qua non realizacji tego założenia jest jednak właściwa interpretacja analizowanego zadania przewodniczącego RE, niełatwa ze względu na poziom ogólności relewantnej normy kompetencyjnej oraz charakteryzujące sferę zewnętrznej reprezentacji Unii, funkcjonalne zazębianie się różnych form unijnej prezydencji.