Zresztą przyjęcie strategii kierowania do parlamentu projektów opracowanych faktycznie przez Radę Ministrów, a przedstawianych jako projekty poselskie skutecznie wyłącza KKPC z procesu tworzenia prawa. Stąd jeżeli Komisja Kodyfikacyjna Rzeczpospolitej w ogóle powstanie, to niejako z góry założyć można, że będzie raczej tworem „kadłubowym”, pozbawionym rzeczywistego wpływu na prawotwórstwo. Zasadne jest też pytanie, czy wobec narastającego oporu środowisk akademickich oraz prawniczych (w tym samorządu sędziowskiego, radcowskiego i adwokackiego) wobec działań najwyższych władz państwowych, resort sprawiedliwości znajdzie kandydatów do takiej komisji.

Likwidacji KKPC nie sposób uznać za posunięcie korzystne dla polskiego ustawodawstwa. Z procesu stanowienia prawa wyłączony został bowiem element decydujący o spójności i wewnętrznej koherencji prawa prywatnego. Minister Sprawiedliwości zdemontował bardzo ważny bezpiecznik, utrudniający doraźne modyfikowanie treści kodeksów, co może przełożyć się na brak pewności litery prawa. A, jak mawiali starożytni rzymscy juryści, ubi ius incertum, ibi ius nullum. Gdzie prawo niepewne, tam nie ma prawa.

(1) Zob. m.in. E. Siedlecka, Ziobro zlikwidował Komisję Kodyfikacyjną Prawa Cywilnego. Działała ponad 20 lat, Gazeta Wyborcza.

(2) Dz. U. z 2002 r. Nr 55, poz. 476 z późn. zm.

(3) Dz. Pr. P. P. 1919 nr 44 poz. 315.

*Michał P. Ziemiak – asystent w Katedrze Prawa Ubezpieczeniowego UMK, radca prawny przy OIRP w Toruniu, autor publikacji z zakresu prawa ubezpieczeniowego i cywilnego.
Instytut Obywatelski