Kształtując treść przepisów przejściowych, ustawodawca powinien mieć na uwadze także inne zasady konstytucyjne, takie jak zasada niedziałania prawa wstecz oraz zasada zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa. Niezgodne z tymi zasadami było rozwiązanie legislacyjne, które nakazywało stosować nowe kryteria podwyżek czynszu dla stanów faktycznych ukształtowanych na podstawie przepisów wcześniej obowiązujących (wyrok z 10 stycznia 2012 r., SK 25/09).

Z zasady rzetelnej legislacji wynika również konieczność zachowania odpowiedniego okresu między ogłoszeniem aktu normatywnego a jego wejściem w życie (vacatio legis). Do czynników, które powinny być brane pod uwagę przy wyznaczeniu tego terminu, należą m.in. stopień ingerencji prawodawcy w dotychczasową sytuację adresatów regulacji oraz stworzenie adresatom regulacji warunków do zapoznania się z jej treścią. W wypadku ustawy przewidującej zniesienie awansów poziomych sędziów i prokuratorów wystarczające było wprowadzenie 14-dniowej vacatio legis. Ustawa ta nie wymagała szczególnego przygotowania po stronie zainteresowanych. Zmiany nie dotyczyły ani zakresu, ani charakteru pełnionych obowiązków. Jednocześnie ustawodawca dążył do zachowania wynagrodzeń na dotychczasowym poziomie (wyrok z 8 maja 2012 r., K 7/10). W wypadku nowelizacji Prawa o notariacie, która nakładała na Krajową Radę Notarialną obowiązek utworzenia systemu informatycznego do prowadzenia rejestru aktów poświadczenia dziedziczenia, ustawodawca przewidział 12-miesięczną vacatio legis. Okres ten był wystarczający, aby KRN uruchomiła system oraz zapewniła jego funkcjonalność jeszcze przed terminem wejścia w życie ustawy (wyrok z 6 marca 2012 r., K 15/08).

Problem odpowiedniego ukształtowania vacatio legis dotyczył również ustawy wprowadzającej „zamrożenie” wynagrodzeń sędziowskich w 2012 r. Vacatio legis tej ustawy wynosiła w istocie jeden dzień. Nie bez znaczenia dla oceny zgodności z Konstytucją pozostawało jednak to, że treść zapowiadanych zmian była powszechnie znana już w drugim kwartale 2011 r. Zainteresowani sędziowie mieli zatem dostatecznie długi czas na ewentualne przygotowanie się do planowanych zmian zasad ustalania wysokości ich wynagrodzenia, co czyniło bezpodstawnym zarzut naruszenia zasady rzetelnej legislacji. Ponadto ustawodawca, kierując się ważnym interesem publicznym, miał możliwość podjęcia decyzji o skróceniu lub pominięciu vacatio legis. W sytuacji zamrożenia wynagrodzeń sędziowskich interesem chronionym była stabilność finansów publicznych oraz równowaga budżetowa, które uzasadniały szybkie wejście w życie ustawy (wyrok z 12 grudnia 2012 r., K 1/12).