o r z e k a:

Art. 2 ust. 4 w związku z art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (tekst jednolity z 1993 r. Dz.U. Nr 38, poz. 172; zm.: z 1996 r. Nr 73, poz. 350; z 1999 r. Nr 35, poz. 321), rozumiany jako dopuszczający odpowiedzialność członka Rady Ministrów przed sądem powszechnym za przestępstwo popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem, jeżeli Sejm nie podjął uchwały o pociągnięciu go do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu, jest zgodny z art. 156 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Uzasadnienie:

I

1. Sąd Okręgowy w Warszawie, rozpoznając sprawę oskarżonych, będących w okresie objętym zarzutem aktu oskarżenia członkami Rady Ministrów, przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu postanowieniem z 13 lipca 2000 r., podjętym w trybie art. 193 konstytucji, następujące pytania prawne:

czy przepis art. 2 ust. 4 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt. 2 ustawy o Trybunale Stanu jest zgodny z normą zawartą w przepisie art. 156 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i w konsekwencji, czy w świetle normy zawartej w przepisie art. 156 ust. 1 konstytucji członkowie Rady Ministrów za naruszenie konstytucji lub ustaw, a także za przestępstwo popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem ponoszą wyłącznie odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu, czy też przed sądem powszechnym?

W uzasadnieniu postanowienia o przedstawieniu pytań prawnych, Sąd Okręgowy porównał treść art. 33b ust. 2 Konstytucji z 1952 r. z redakcją obecnie obowiązującego art. 156 ust. 1 Konstytucji RP i stwierdził w wyniku przeprowadzonej analizy powyższych przepisów, że wyłączną kompetencją Trybunału Stanu objęte jest nie tylko orzekanie o odpowiedzialności osób zajmujących najwyższe stanowiska państwowe, w tym członków Rady Ministrów, za naruszenie konstytucji lub ustaw, ale że kognicja Trybunału Stanu obejmuje na zasadzie wyłączności również rozpatrywanie spraw obejmujących odpowiedzialność za przestępstwa, popełnione przez członków Rady Ministrów w związku z zajmowanym stanowiskiem. O ile bowiem – zwracał uwagę Sąd Okręgowy – art. 33b ust. 2 Konstytucji z 1952 r. miał charakter normy fakultatywnej, uzależniając odpowiedzialność karną przed Trybunałem Stanu od jednoczesnego pociągnięcia do odpowiedzialności konstytucyjnej, to art. 156 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza obligatoryjną odpowiedzialność członków Rady Ministrów przed Trybunałem Stanu także za przestępstwa popełnione w sposób wskazany w tym przepisie. Chodzi tu o przestępstwa “popełnione w związku z zajmowanych stanowiskiem”.