Wieże Trybunału Sprawiedliwości UE w Luksemburgu. Foto: Arch. ETS

Zdaniem rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Yves Bota, opublikowanego 18 listopada, należy oddalić skargi wniesione przez Hiszpanię na rozporządzenia ustanawiające wzmocnioną współpracę w odniesieniu do stworzenia jednolitej ochrony na mocy patentu europejskiego. Przyznana jednolita ochrona przedstawia rzeczywistą korzyść z punktu widzenia jednolitości i integracji, a dokonany wybór językowy znacznie ogranicza koszty tłumaczenia i w większym stopniu gwarantuje poszanowanie zasady pewności prawa.

Obecny system ochrony z tytułu patentów europejskich jest regulowany konwencją o patencie europejskim¹. Konwencja ta stanowi, że patent europejski posiada w każdym umawiającym się państwie, dla którego został udzielony, ten sam skutek i podlega tym samym warunkom, co patent krajowy udzielony przez to państwo.

Za pomocą „pakietu dotyczącego jednolitego patentu”² prawodawca europejski pragnął przyznać patentowi europejskiemu jednolitą ochronę i ustanowić jednolity sąd w tej dziedzinie.

Hiszpania wniosła o stwierdzenie nieważności dwóch rozporządzeń wchodzących w skład tego pakietu, a mianowicie rozporządzenia dotyczącego stworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej i rozporządzenia regulującego mające zastosowanie ustalenia dotyczące tłumaczeń.

W przedłożonej dzisiaj opinii rzecznik generalny Yves Bot zaproponował Trybunałowi Sprawiedliwości oddalenie skarg wniesionych przez Hiszpanię.

W odniesieniu do stworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej (rozporządzenie nr 1257/2012), rzecznik generalny wskazał, że jedynym celem zaskarżonego rozporządzenia jest uregulowanie uznania jednolitego skutku patentu europejskiego udzielanego już zgodnie z konwencją. W tym celu prawodawca Unii ograniczył się do wskazania cech, przesłanek i skutków jednolitej ochrony, obejmując tym rozporządzeniem wyłącznie etap po udzieleniu patentu europejskiego. Rozporządzenie to ogranicza się zatem do nadania patentom europejskim określonego dodatkowego waloru, a mianowicie skutku jednolitego, bez wpływu na procedurę uregulowaną w konwencji. Przyznana ochrona podlega ustanowionym w omawianym rozporządzeniu przepisom wykonawczym jednolitego zastosowania. Ochrona ta przedstawia rzeczywistą korzyść pod względem jednolitości, a więc integracji w stosunku do sytuacji wynikającej z wprowadzenia reguł ustanowionych w konwencji (reguł zapewniających w każdym z jej umawiających się państw ochronę, której zakres jest zdefiniowany przez prawo krajowe). Zgodnie bowiem z konwencją, skutki patentu europejskiego są określane przepisami krajowymi każdego z umawiających się państw, w stosunku do którego patent został udzielony. Do chwili wejścia w życie omawianego rozporządzenia posiadacz patentu europejskiego znajduje się więc w sytuacji, w której musi ubiegać się o rejestrację swojego patentu europejskiego w każdym państwie będącym stroną konwencji, w którym chce objąć go ochroną. Oznacza to również, że w przypadku jednego i tego samego naruszenia popełnionego w więcej niż jednym z państw członkowskich ma on do czynienia z różnymi procedurami i przepisami mającymi zastosowanie do rozstrzygania sporów, co wiąże się z istotną niepewnością prawną.