Sinn troszczy się niesłychanie, aby rosyjska gospodarka nadmiernie nie ucierpiała, i instruuje, że w interesie zachowania pokoju w Europie najwyższy czas, by Berlin aktywnie przekonywał organy Unii do budowy dobrosąsiedzkich relacji z Rosją. I bezceremonialnie oświadcza, że wprawdzie aneksja Krymu była nielegalna, ale to Zachód doprowadził do obecnego kryzysu.

Bardziej strawne, choć mało optymistyczne, są tłumaczenia Karla-Theodora zu Guttenberga, do niedawna niemieckiego ministra obrony, a wcześniej ministra gospodarki i technologii, na łamach „Financial Timesa”. Zanim wszedł do rządu, Guttenberg, który w wieku 37 lat był sekretarzem generalnym CSU, zarządzał majątkiem swego arystokratycznego rodu szacowanym na pół miliarda euro. Ożeniony z praprawnuczką kanclerza Ottona von Bismarcka, wie zatem odrobinę i o biznesie, i o wielkiej polityce.

Guttenberg przypomniał, że polityka Berlina wobec Moskwy to wynik zmagań dwu szkół myślenia. W myśl pierwszej Niemcy powinny w relacjach ze światem zewnętrznym uwzględniać wartości demokracji i wolności. To „idealiści”. Druga zaś uznaje prymat interesów gospodarczych Niemiec. To „realiści”. Ci pierwsi – pisał Guttenberg – oskarżają tych drugich bezwstydny oportunizm. „Realiści” natomiast przyklejają „idealistom” etykietkę „Gutmenschen” – naiwnych moralizatorów, albo po prostu rusofobów. W końcowym rozrachunku, pisał niemiecki arystokrata, górę biorą zwykle realiści.

Dwa miesiące po wojnie w Gruzji – przypomniał – pani kanclerz była obecna przy podpisaniu wielomiliardowej umowy między Gazpromem i niemieckim koncernem energetycznym Eon. W lipcu 2009 porwanie i zamordowanie przez „nieznanych sprawców” Natalii Estemirowej, działaczki praw człowieka, rzuciło wprawdzie cień na rosyjsko-niemiecki szczyt, w którym Guttenberg uczestniczył, ale - jak wspomina – nie przeszkodziło to w gigantycznych transakcjach, takich jak umowa między Siemensem i Kolejami Rosyjskimi (RŻD).
Po aneksji Krymu – ciągnie Guttenberg – nawet jeśli Angela Merkel uważa, że Putin posunął się za daleko,