Krytyka tego rodzaju bywa interesująca, a w ostatnich miesiącach z pewnością zyskuje w polskich mediach na popularności, często jednak nadmiernie uderza w puste moralizatorskie tony. Odrywa się od rzeczywistości.

Co jednak na dłuższą metę najbardziej szkodliwe: rzadko kiedy przekłada się na realne programy naprawcze.

(1) J. Kuisz, Nierówności jako farsa, „Gazeta Wyborcza”, wyd. internetowe 06.01.2015.
(2) T. Piątek, Nie wiem, czy dzisiaj pisać, czy raczej coś narysować. Jakiegoś Mahometa, „Gazeta Wyborcza”, wyd. internetowe 09.01.2015.
(3) Masowy gniew zalewa świat. Jak naprawić demokrację?, Polskie Radio, 10.02.2015.
(4) M. Sandel – Ł. Pawłowski, Pobudka z amerykańskiego snu, „Kultura Liberalna” nr 284, 17.06.2014.
(5) A. Nowakowska, D. Wielowieyska – H. Domański, Klasy polskie i sprawiedliwe nierówności. Kto skorzystał na transformacji?, „Gazeta Wyborcza”, wyd. internetowe 23.06.2014.
(6), M. Polakowski, D. Szelewa, Proszę pana, nierówności to fakt, Dziennik Opinii, 28.01.2015, art. niedostępny.
(7) M. Sutowski, Przyszłość polskich nierówności, Instytut Obywatelski, 25.02.2015.
(8) E. Tarkowska – J. Kuisz, Bieda w Polsce to obszar mitów, „Kultura Liberalna” nr 320, 24.02.2015.
(9) A. Shorrocks, J. B. Davies, R. Lluberas, Credit Suisse Global Wealth Databook 2014, CREDIT SUISSE AG.
(10) Ł. Pawłowski, Nierówności nierównościom nierówne, „Kultura Liberalna” nr 316, 30.01.2015.
(11) Zob. „Krytyka Polityczna” nr 39, s. 111.

*Łukasz Pawłowski – z wykształcenia socjolog i psycholog, sekretarz redakcji „Kultury Liberalnej”. Pisze o polskim i amerykańskim życiu politycznym.

*Tomasz Sawczuk – doktorant w Instytucie Filozofii UW, członek redakcji „Kultury Liberalnej”

Instytut Obywatelski