I Rada, i Komisja, i Parlament Europejski potrzebują sprawnych, efektywnych i obiektywnych narzędzi w tym procesie.

Rezolucja jasno mówi o celu i trybie pracy nad dorocznym Raportem. Ale podkreśla też, iż istotą pracy jest właśnie wczesny mechanizm ostrzegania, wychwytywania zagrożeń dla praworządności i demokracji, jakie mogą się pojawić w różnych krajach - w legislacji, w kierunkach debaty konstytucyjnej, we wdrażaniu prawa wspólnotowego. Zagrożenia - zlikwidowane po wyjaśnieniu spraw nie muszą więc stawać się naruszeniami. Naruszenia - usunięte po dialogu, analizach i zrozumieniu - nie muszą prowadzić do systemowych uchybień. Jest czas na rozmowę i argumenty. Ale jeśli doszłoby do trwałych, systemowych uchybień - wtedy pojawić się mogą mocne rekomendacje płynące najpierw od ekspertów, a póżniej razem - ze wszystkich ciał unijnych: Komisji, Parlamentu i Rady.

Na dzisiaj - te procedury nie mają twardych ram egzekucyjnych, nie mają sankcji. Rezolucja - bardzo delikatnie mówi - że jeśli kiedyś w przyszłości pojawią się pomysły na zmiany w Traktacie Europejskim, to sprawy dotyczące przestrzegania norm praworządności i demokracji powinny być ujęte bardzo precyzyjnie, łącznie z ograniczeniem niektórych praw dla krajów, które będąc członkami rodziny europejskiej - łamią fundamentalne zasady współżycia. A Karta Praw Podstawowych powinna stać się Kartą Unii.

Przecież dzisiaj, jeśli jakiś kraj stara się o wejście do Unii Europejskiej ( jak czyniła to Polska kilkanaście lat temu), to musi wypełnić wszystkie tzw.kryteria kopenhaskie - także te, które dotyczą pryncypiów demokracji i praworządności. Czy po wejściu do UE te kryteria kopenhaskie przestają obowiązywać?