Rozwój nowych elementów funkcji europejskiej zasadniczo wpływa na ukształtowanie się nowego podziału między władzą ustawodawczą i wykonawczą w państwach członkowskich UE w wyniku reform wprowadzonych prawem pierwotnym UE (traktat z Lizbony). Argumentem na poparcie tej tezy są regulacje krajowe wprowadzone w systemach prawnych państw członkowskich, będące wynikiem działań dopełniających w stosunku do postanowień traktatu z Lizbony. Wiodący kierunek wprowadzanych zmian został wytyczony przez niemiecki Federalny Trybunał Konstytucyjny [dalej: FTK] w wyroku z 30 czerwca 2009 r. Chodzi o radykalne wzmocnienie pozycji parlamentu w kreowaniu stanowiska państwa w sprawach UE, prezentowanego następnie w instytucjach unijnych (głównie w Radzie Europejskiej i Radzie UE).

Nowe elementy funkcji europejskiej przewidziane w prawie traktatowym zostały implementowane w szeregu państwach do ich porządków krajowych. Działania implementujące objęły zarówno zmiany konstytucji, ustaw, jak i regulaminów parlamentarnych.

Jeśli chodzi o zmiany odnoszące się do nowych elementów funkcji europejskiej, wprowadzane do konstytucji państw członkowskich, to dotyczą one następujących obszarów:

— inicjowania wniesienia skargi do Trybunału Sprawiedliwości: m.in. art. 88-6 konstytucji Francji33; art. 23 h ust. 1 B-VG konstytucji Austrii34 oraz art. 23 Ustawy Zasadniczej RFN. Zgodnie z wymienionymi postanowieniami, rząd państwa członkowskiego składa skargę do Trybunału. Traktatowe uprawnienie do zainicjowania skargi przez parlament wymusza na rządzie zobowiązanie, że de facto nie może on odmówić jej wniesienia;
— udziału parlamentu w procedurze kładki sensu stricto (art. 48 ust. 7 TUE): art. 23 i B-VG konstytucji Austrii;
— stosowania mechanizmu przestrzegania zasady pomocniczości, czyli możliwości sformułowania zastrzeżenia wobec projektu aktu prawnego UE (art. 23g i art. 23k (2) B-VG konstytucji Austrii).

Zmiany wprowadzone do ustaw objęły następujące kwestie:

— badanie zasady pomocniczości (irlandzka, estońska, jak i holenderska, portugalska, słoweńska oraz szwedzka ustawa koordynacyjna);
— udział parlamentów w procedurach kładek (regulacja irlandzka, włoska, estońska, holenderska, słoweńska i brytyjska);
— problem inicjowania skargi do Trybunału Sprawiedliwości UE (ustawa irlandzka, estońska, włoska i holenderska).

Jeśli chodzi o zmiany wprowadzone do regulaminów parlamentarnych w związku z nowymi elementami funkcji europejskiej, to odnoszą się one do:

— mechanizmu badania zasady pomocniczości (m.in. belgijska Izba Reprezentantów, bułgarski parlament oraz słoweńska Rada Narodowa);
— możliwości inicjowania skargi do Trybunału w związku z naruszeniem przez akt prawny UE zasady pomocniczości (m.in. postanowienia regulaminów w parlamentach: Estonii, Litwy, Portugalii);
— postępowania parlamentu w odniesieniu do procedur kładek (m.in. parlament irlandzki i słoweński).