Rozwiązania krajowe przyjęte w poszczególnych państwach członkowskich w odniesieniu do procedur kładki sensu stricto skoncentrowane są zasadniczo na formule kształtowania stanowiska państwa na forum Unii Europejskiej. Ustanowienie stosownego mechanizmu decyduje bowiem o zakresie kontrolowania krajowego rządu przez parlament na forum UE. Elementem różnicującym krajowe mechanizmy kreowania stanowiska państwa na forum UE są: podstawy prawne ich funkcjonowania, forma oraz zakres materii regulowanej przez UE i objętej regulacją krajową. Zważywszy, że decyzja podjęta na podstawie art. 48 ust. 7 TUE i na podstawie klauzul ad hoc kładek sensu stricto może doprowadzić do poszerzenia kompetencji UE względem państw członkowskich, to te ostatnie otrzymały instrument kontrolowania przez swoje parlamenty stosowania takiej procedury (prawo sprzeciwu), które wynika wprost z prawa UE. Państwa członkowskie, kierując się wyrokiem FTK z czerwca 2009 r. oraz przyjętymi rozwiązaniami niemieckimi w tym zakresie, ustanowiły w swoich systemach konstytucyjnych stosunkowo sztywne uprzedzające mechanizmy kontroli stanowiska rządu na forum UE przez parlament narodowy. Chodzi głównie o wprowadzenie wy-mogu uzyskania zgody w formie ustawy, uchwały bądź aprobaty parlamentu wobec decyzji, która ma zostać podjęta przez przedstawiciela rządu.

W kwestii inicjowania skargi do Trybunału Sprawiedliwości UE, to — zgodnie z postanowieniami protokołu nr 2 — parlament narodowy ma możliwość inicjowania skargi do Trybunału Sprawiedliwości UE odnośnie do naruszenia przez akt ustawodawczy zasady pomocniczości. Parlament bierze również udział w kontroli ex post zgodności aktu ustawodawczego UE z zasadą pomocniczości. Wprawdzie zgodnie z tą procedurą, parlament narodowy nie ma bezpośredniej legitymacji do działania przed Trybunałem Sprawiedliwości UE, jednak możliwość kształtowania przepisów krajowych w tym zakresie pozwala na wzmocnienie jego pozycji.

VII. Udział parlamentów narodowych w koordynacji polityki gospodarczej państw członkowskich