Dodam jednak, że w projekcie pierwotnym chodziło o wyjątki „określone w usta­wie” — a więc bez żadnych dalszych ograniczeń, zaś w sprawozdaniu Komisji mowa jest o wyjątkach określonych w ustawie, ale z dalszym dookreśleniem konstytucyjnym typu zawężającego — tylko jako wyjątki „uzasadnione celami publicznymi lub cela­mi zrównoważonej gospodarki leśnej”. Stanowisko Komisji jawi się tu jako pewien kompromis między pozostawieniem pełnej swobody ustawodawcy zwykłemu, a peł­nym związaniem go zakazem jakichkolwiek odstępstw od zasady wykluczenia prze­kształceń własnościowych lasów państwowych. U podstaw zgłoszonej poprawki moż­na widzieć albo totalną nieufność wobec ustawodawcy zwykłego, albo przekonanie o obiektywnym braku potrzeby jakichkolwiek wyjątków. Względy ostrożności regu­lacyjnej, bazujące też na doświadczeniu społecznym, nakazywałyby raczej dostrzegać racjonalność propozycji zawartej w sprawozdaniu Komisji. Mieści się w tym jednak przyjęcie do wiadomości, że rzeczywisty zakres ochrony lasów będzie wyznaczać usta­wodawca zwykły, tyle że związany wskazanymi konstytucyjnie granicami.

Granice, o których mowa, wyznaczają użyte pojęcia „celów publicznych” lub „ce­lów zrównoważonej gospodarki leśnej”. Pozostaje otwartą kwestia, na ile pojęcia te wy­znaczają ustawodawcy zakres ograniczonej swobody, bo nie budzi wątpliwości, że są one ocenne i jednak dość ogólne. Użycie ich, w proponowanym przez Komisję brzmie­niu przepisu, bronić się może jedynie o tyle, że oba pojęcia są już konstytucyjnie zako­twiczone, bowiem są zawarte w art. 21 ust. 2 (cele publiczne) i art. 5 (zasada zrównowa­żonego rozwoju — przetransformowana w cele zrównoważonej gospodarki leśnej).

Przy założeniu, że nowelizacja konstytucji miałaby jednak zostać uchwalona, w konkluzji powyższych uwag należałoby się opowiedzieć przeciwko poprawce zgło­szonej w drugim czytaniu projektu. Taka też była konkluzja opinii prawnej w sprawie poprawki zgłoszonej w drugim czytaniu¹⁹. W związku z tym, że w czasie drugiego czytania zgłoszono do projektu ustawy poprawkę, Sejm na podstawie art. 86j rS skiero­wał projekt ponownie do Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Le­śnictwa w celu rozpatrzenia zgłoszonej poprawki. Komisja po rozpatrzeniu poprawki na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 2014 r., z uwzględnieniem opinii Biura Analiz Sej­mowych, złożyła tego samego dnia dodatkowe sprawozdanie o projekcie (druk nr 2842-A ), wnosząc do Sejmu o odrzucenie poprawki. W dniu 17 grudnia 2014 r. Sejm przeprowadził trzecie czytanie projektu, odrzucając zarówno poprawkę zgło­szoną w toku drugiego czytania, jak i zgłoszone uprzednio wnioski mniejszości. W gło­sowaniu nad przyjęciem w całości projektu ustawy o zmianie Konstytucji RP brało udział 443 posłów; wymagana większość 2/3 wynosiła 296 posłów. Za przyjęciem no­welizacji głosowało 291 posłów, przeciw było 150, wstrzymało się 2 posłów. Marsza­łek stwierdził, że Sejm nie uchwalił ustawy o zmianie Konstytucji RP. Do wymaganej większości zabrakło 5 głosów. Przeciw ustawie opowiedzieli się posłowie Klubu Par­lamentarnego PiS, optujący za rygorystycznym wykluczeniem dopuszczalności prze­kształceń własnościowych lasów państwowych. Warto też podkreślić, iż w ostatnich wypowiedziach poselskich wrócił argument o potrzebie kierowania projektów ustaw o zmianie konstytucji do powoływanej w tym celu Komisji Nadzwyczajnej, a nie do resortowej komisji stałej Sejmu.
*Prof. dr Andrzej Szmyt - Uniwersytet Gdański
Przegląd Sejmowy nr 3/2015