W art. 13 Konwencji nie zawarto absolutnego wymagania drogi sądowej i możliwe jest ustanawianie innych – niż sądowe – krajowych procedur odwoławczych (por. Konwencja…, s. 732).    

W wyroku w sprawie Bączkowski i inni ETPCz wskazał, że konsekwencją artykułu 13 EKPCz jest wymóg istnienia przepisu krajowego, który pozwalałby kompetentnym władzom krajowym zarówno rozpatrzyć istotę odpowiedniej skargi na naruszenie Konwencji, jak również na przyznanie odpowiedniej rekompensaty. W razie uznania, że prawa skarżących w świetle artykułu 11 zostały naruszone, są oni uprawnieni do środka odwoławczego w rozumieniu artykułu 13 EKPCz.     

Z orzecznictwa ETPCz wynika, że „rodzaj i przedmiot środka odwoławczego, który państwo powinno zapewnić zgodnie z art. 13 jest determinowany przez charakter (a zwłaszcza rangę) prawa czy wolności, o które chodzi w sprawie” (Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Komentarz, pod red. A. Wróbla, Warszawa 2013, s. 1200). Przypomnieć więc należy, że ETPCz jednoznacznie uważa prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się za fundamentalne w społeczeństwie demokratycznym (por. M.A. Nowicki, Wokół konwencji…, s. 827).      

W wyroku z 12 kwietnia 2007 r. w sprawie Zeleni Balkani p. Bułgarii ETPCz uznał, że procedura odwoławcza przed sądem nie była efektywna, ponieważ orzeczenie sądu stwierdzające nieważność decyzji zakazującej zgromadzenia zostało wydane po planowanym przedsięwzięciu, gdy nie było już powodu dla zorganizowania manifestacji (por. Konwencja…, s. 754).     

W świetle powyższego należy przyjąć, że dla efektywności korzystania z wolności zgromadzeń istotne jest, by obowiązujące prawo zawierało rozsądne terminy, w granicach których władze powinny działać przy wydawaniu decyzji zarówno w postępowaniu przed organami administracji, jak i w postępowaniu sądowym, mającym na celu zbadanie zgodności z prawem wydanych decyzji administracyjnych. Nie wystarczy zatem wyznaczenie terminów na złożenie przez organizatorów wniosków i rozpatrzenie odwołań w postępowaniu administracyjnym, ale przepisy proponowanej ustawy winny umożliwić sądowe rozstrzygnięcie skarg na decyzje w sprawie marszów przed planowaną datą ich przeprowadzenia.