Maciej Rataj, zasłużony wieloletni marszałek przedwojennego Sejmu, w swoich dziennikach opisał m.in. tzw. kryzys publikacyjny. Redakcja dziękuje p. Radosławowi Puchcie za nadesłanie tego fragmentu z „Dzienników” marszałka Rataja. więcej

8 marca 1968 roku na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego, studenci zebrani obok BUW-u na wiecu, przyjęli rezolucję, którą przeczytała Irena Lasota. Czego dotyczyła rezolucja – wiadomo. Chcę zwrócić uwagę na jej fragment: „My studenci uczelni warszawskich, (...) oświadczamy: Nie pozwolimy nikomu... więcej

Tytułowy temat stanowi część praktycznej wiedzy życiowej, którą większość z nas zdobywa bez nauczycieli i na własne ryzyko. Nie ma tu uczonych doradców, gdyż ekonomiczni guru wolą szkolić biznes, który im za to najzwyczajniej płaci. Skoro – poza pismami kolorowymi – nikt się tym nie zajmuje, i nie ma w tej dziedzinie uznanych autorytetów i porządnych poradników, to każda kropla teorii jest warta uwagi. Czyżby znowu Gogol? Oczywiście, że tak! więcej

Przy okazji jakiegoś artykułu na temat „dobrej zmiany” w sądach napotkałem następujący komentarz czytelnika: „Jeżeli wierzysz że sądy, prokuratura, komornicy,urzędnicy, służby skarbowe w tym kraju pracują dobrze to musisz być człowiekiem "bezgranicznej" wiary. Przecież wielu z nich nie odpowiada za swoje decyzje bo do tej pory to można im w tych związkach korporacyjnych "naskoczyć". Wielu z nich w tym "Państwie Prawa" działa poza prawem a wystarczy obejrzeć parę programów "Państwo w Państwie" na TV Polsat.” więcej

Piszę to w dniu przejścia przez Moskwę wielkiego marszu w pierwszą rocznicę zabójstwa Borysa Niemcowa. Do dzisiaj nie ujawniono mocodawców zbrodni, chociaż państwowy aparat śledczy Rosji liczy dziesiątki tysięcy ludzi. Bezpośrednich wykonawców mordu trzyma się w areszcie, ale ich status jest dalece... więcej

Zasadniczym mankamentem we współczesnych badaniach historycznych nad państwem komunistycznym jest koncentracja maksymalnej uwagi na praktyce politycznej kosztem odniesienia do obszaru teoretycznego. Zawężenie horyzontu do rekonstrukcji wydarzeń i stosowanego zwykle wyjaśnienia wyłącznie w kategoriach imperializmu sowieckiego czy walki o władzę tworzy obraz niepełny, gubiący specyfikę systemu komunistycznego i sprowadzający go jedynie do jednego z wielu systemów zniewolenia odznaczającego się stosowaniem terroru i technik manipulacji społecznej na niespotykaną dotąd skalę[1]. więcej

Gogol chciał zostać sędzią i z takim też zamiarem przybył do stolicy imperium. Przepracował jednak kilka miesięcy jako zwykły urzędnik i to mu wystarczyło, by ten okres uznać za udrękę. „Petersburg, śniegi, szubrawcy, departament” – zanotował jeden z nachodzących go za granicą nocnych koszmarów. Ale prawu został do końca życia wierny: jego dzieła są pełne rad i pouczeń dla bliźnich i dla Rosji, a także uwag związanych z biurowo-sądową codziennością – ich suma to sporych rozmiarów kodeks z autorskim komentarzem. Ponieważ te przyczynki są rozrzucone w różnych jego utworach, od prozy przez publicystykę po dzieła teatralne, postaram się je zebrać i przedstawić w cyklu felietonów pod nazwą „Prawo Gogola”. I chociaż taki tytuł mówi sam za siebie, będę się usilnie starał, by Czytelnik mógł usłyszeć bardziej Gogola niż mnie. więcej

Jestem kilka miesięcy starszy od Lecha Wałęsy. W sprawie podjęcia współpracy ubecja po raz pierwszy mnie dopadła w połowie lat siedemdziesiątych. Miałem donosić na moich kolegów z Instytutu Ekologii PAN w Dziekanowie. To był instytut, a w nim tłum wykształciuchów. więcej

Jak wiadomo, w domu generałowej eksplodował klozet.Gówno ochlapało równo Polskę, nas, i Lecha Wałęsę. Postać kontrowersyjną. Miałam szczęście być na spotkaniu z nim w studenckim klubie Kwant jesienią 80 roku. Było to pierwsze poza stocznią spotkanie, z już legendarnym przywódcą strajku. więcej