Pracą Krajowego Biura Wyborczego kieruje jego Szef o dość mocnej - gwarantującej dużą niezależność - pozycji. Szefa KBW - zgodnie z ustawą - powołuje i odwołać może wyłącznie PKW na wniosek jej przewodniczącego. Takie rozwiązanie uniemożliwiać ma ewentualne próby politycznych nacisków.

Dodać wypada, że Szef Krajowego Biura Wyborczego jest z urzędu sekretarzem Państwowej Komisji Wyborczej i uczestniczy w jej posiedzeniach z głosem doradczym.

Podkreślić także należy, iż z mocy Kodeksu wyborczego Szef i pracownicy KBW nie mogą należeć do partii politycznych ani prowadzić działalności politycznej. Rozwiązanie to gwarantuje niezbędną bezstronność pracowników pomocniczego aparatu wyborczego w wykonywaniu ich zadań i niewątpliwie pozytywnie wpływa na wizerunek tegoż aparatu jako politycznie neutralnego, co z kolei wzmacnia zaufanie do służb wyborczych i podejmowanych przez nie decyzji. Podobną ocenę prawnego usytuowania KBW wyraził w cytowanym wyżej uzasadnieniu do jednego ze swoich wyroków Trybunał Konstytucyjny.

Warto także przypomnieć, iż komitety wyborcze uczestniczące w wyborach mają prawnie zagwarantowane możliwości obserwacji prac każdego z organów wyborczych. W tym celu mogą desygnować do każdej obwodowej komisji wyborczej swego męża zaufania, a pracę organów wyborczych wyższego szczebla (z PKW włącznie) obserwować może pełnomocnik komitetu wyborczego lub osoba przezeń upoważniona. Przypomnijmy ponadto, że w skład komisji terytorialnych i obwodowych wchodzą osoby wskazane przez komitety wyborcze, co zapewnia w dostatecznym stopniu społeczna kontrolę pracy tych organów. Prawo przewiduje także możliwość wniesienia przez określone podmioty (w tym wyborców i pełnomocników komitetów wyborczych) protestów wyborczych rozpatrywanych przez sądy na wypadek wątpliwości co do prawidłowości procesu wyborczego.

Zaprezentowane wyżej – z konieczności w dość skrótowej formie – struktura i pozycja polskich organów wyborczych pozwala, naszym zdaniem, na stwierdzenie, że polski ustawodawca zdecydował się po 1989 r. na wprowadzenie w wolnej Polsce modelu niezależnej od innych władz państwowych, neutralnej politycznie i profesjonalnej  administracji wyborczej. To zresztą model funkcjonujący w większości państw demokratycznego świata. Rozwiązania prawne model ten w naszym kraju konstytuujące odpowiadają w pełni – co należy wyraźnie podkreślić – wymogom uznanych międzynarodowych standardów w sprawach wyborczych. Standardy te, wynikające choćby z „Kodeksu Dobrej Praktyki w Sprawach Wyborczych” przyjętego przez  Komisję Wenecką w 2002 r., a następnie zatwierdzonego przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy w Strasburgu w 2003 r., wskazują – mówiąc w pewnym uproszczeniu – że