Polskie wędliny

Podobnych dylematów nie mają polscy sędziowie. W czerwcu 2011 r. w Kielcach zapadł wyrok w sprawie w tzw. aferze Constaru, czyli „odświeżania” zapleśniałych wędlin przez pracowników firmy i sprzedawania ich jako pełnowartościowych. Dyrektor zakładu Marek C., który w pierwszej instancji został skazany na śmieszne niskie kary  (osiem miesięcy w zawieszeniu na 2 lata, zwrot kosztów procesu oraz zakaz pełnienia funkcji kierowniczych przy produkcji żywności) w drugiej został całkowicie uniewinniony.

Czyli Polacy latami jedli spleśniałe wędliny, płacąc jak za pełnowartościowe a nie tylko nikt nie poniósł tego jakichkolwiek konsekwencji, ale firma nie musiała nawet zwrócić pieniędzy, które zarobiła na oszustwie. Trudno o lepszą zachętę dla innych polskich spółek, które chciałyby w nieuczciwy sposób zarabiać na klientach. Bo jedyną karą jaką poniósł Constar był uszczerbek na wizerunku, dzięki nagłośnieniu sprawy przez dziennikarzy. Ale w przyszłości firmy łamiące prawo nie czeka nawet taka przykrość. Oto bowiem urzędnicy z zadziwiającym uporem nie chcą ujawnić ich nazw firm dosypujących sól drogową do jedzenia.

Podsumowując: państwo polskie działa tak, jakby chciało za wszelką cenę chronić firmy łamiące prawo przed poniesieniem konsekwencji swoich działań. Jeżeli więc teoria prof. Beckera jest słuszna i przestępcy faktycznie kalkulują opłacalność łamania prawa i uwzględniają prawdopodobieństwo poniesienia kary i jej dolegliwość to w Polsce powinniśmy mieć niedługo mieć prawdziwy wysyp afer takich jak afera ze spleśniałymi wędlinami czy solą drogową w jedzeniu.

I faktycznie. 13 sierpnia „Dziennik Gazeta Prawna” ujawnił, że połowa przetworów czerwonego mięsa, które skontrolowano w województwie warmińsko-mazurskim została sfałszowana. Producenci dodawali do nich tanie składniki: soję i skrobię i nie informowali o tym etykietach. Oczywiście urzędnicy odmówili ujawnienia nazw tych firm.
Obserwator Finansowy