A czym przejawia się polska suwerenność?

Kiedyś suwerenność oznaczała możliwość zamknięcia granic i robienia w kraju tego, co się rządzącym podobało. Ale to było myślenie anachroniczne, odpowiadające sowieckiemu modelowi społeczeństwa zamkniętego. Wyrażało się ono również w tym, że wszelka forma pomocy dla polskiej opozycji czy w Rosji dla przeciwników reżimu, jakakolwiek próba ingerencji była określana przez komunistów jako nieuprawnione mieszanie się w wewnętrzne sprawy Związku Radzieckiego lub Polski Ludowej. Otóż w świecie demokratycznym ktoś, kto myśli, że można zakazać komuś robienia czegoś, postępuje według myślenia sowieckiego.

We współczesnym świecie żyjemy za to w sposób otwarty, a o taki zawsze walczyliśmy. Jedynie świat otwarty jest światem wolnym. Samo słowo otwarty przywołuje na myśl wolny, a zamknięty już wolnym nie jest. Otóż jedynie w takim świecie możemy coś osiągnąć.

Pytanie, dlaczego czasem nam się to nie udaje? Bo możemy nie mieć wystarczająco silnego daru przekonywania, możemy mieć do czynienia z koalicją państw, które będą miały inne cele. I we wszystkie te aspekty oraz wiele innych, trzeba się zagłębić po to, żeby tworzyć obraz państwa, które jest stabilne, przewidywalne. Kiedy się mówi, że to ja reprezentuję Polskę, to co to znaczy? Znaczy, że chcę reprezentować taką Polskę, jaka wydaje mi się, że jest najlepsza.

Polska spotyka się z coraz bardziej pozytywnym odbiorem na świecie. Oczywiście zdarzają się wyjątki, jak ten, od którego rozpoczęliśmy rozmowę. Usłyszałam od Szweda ciekawe powiedzenie. Kiedy powiedziałam, że na bałagan i chaos mówi się w Polsce bardzo nieładnie „Sajgon”, okazało się, że w Szwecji mówi się…

„Polski Sejm” tak? Polnische Reichstag po niemiecku. Diète polonaise po francusku…

No właśnie. I podobno od zawsze…