Rebecca Irby ma prawo przejmować się straszliwym losem tych dwóch miast. Powtarzanie od lat że to mogła być cena za ocalenie życia setkom tysięcy, jeśli nie więcej, może być banalne i nużące, ale niczemu dobremu nie służy wyłuskiwanie tych faktów z kontekstu historycznego.

My God, what have we done!

Znów nie pamiętam kiedy i gdzie – może ktoś z czytelników przypomni – kursowała w polskich publikacjach informacja o wstrząsie moralnym pilota, który zrzucił bombę na Hiroszimę i został pustelnikiem, czy tylko mnichem, pokutującym gdzieś za ten czyn.

Czysta fantazja. Pułkownik Paul Tibbets jr. , dowódca i pierwszy pilot superfortecy B 29, nazwanej Enola Gay, pozostał w służbie US Air Force, dosłużył się stopnia generała brygady. Zmarł w oku 2007 w wieku 92 lat. Był dumny z tego co zrobił. W US Air Force służy generał brygady Paul Tibbets IV, jego wnuk.

Dwunastu uczestników tego lotu stało się po wojnie osobami publicznymi. Wszyscy wypowiadali się wielokrotnie, uzasadniając słuszność zrzucenia ”chłopczyka’’ – Little Boy nazwano bowiem tę bombę. Po jej rzuceniu wracali do bazy w milczeniu. Tylko kapitan Robert Lewis, II pilot, powiedział: ”Mój Boże, cośmy zrobili!”. Nie było go wśród tych członków załogi, którzy w roku 1995, w półwiecze, udali się do Hiroszimy w ramach pojednania. Ale w jednej z wypowiedzi podkreślił, że już nikt więcej tego nie robił. Faktycznie, ta lekcja poglądowa starcza rządom i narodom do dziś i może wystarczy aż do skończenia świata.

Oczywiście Lewis nie miał na myśli załogi kolejnej superfortecy Bock’s Car, która rzuciła bombę ”tłusty człowiek” Fat Man na Nagasaki. Jacob Beser, elektryk uczestniczył w obu tych rejsach. Jednak druga załoga budziła już mniejsze zainteresowanie. Być może dlatego, że można było w tyle głowy mieć myśl, że może ta pierwsza bomba by wystarczyła.