SIAC oddaliła skargę i wydała orzeczenie zwane „niejawnym”, wyczerpująco uzasadnione, oraz orzeczenie zwane „jawnym”, uzasadnione w sposób zwięzły, przy czym tylko to ostatnie zostało doręczone ZZ. Z „orzeczenia jawnego” wynika, że SIAC uznała – z powodów wskazanych w „orzeczeniu niejawnym” – iż w latach 1995-1996 ZZ był zaangażowany w działania sieci Islamskiej Grupy Zbrojnej (GIA) oraz w działalność terrorystyczną.

ZZ odwołał się od orzeczenia SIAC do Court of Appeal (England & Wales) (sąd apelacyjny, Zjednoczone Królestwo), który zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, w jakim zakresie SIAC powinna poinformować zainteresowanego o względach bezpieczeństwa publicznego stanowiących podstawę decyzji o odmowie wjazdu.

W dzisiejszym wyroku Trybunał przede wszystkim przypomniał, że zgodnie z dyrektywą 2004/381, decyzja o odmowie wjazdu powinna zostać doręczona zainteresowanemu na piśmie i w okolicznościach umożliwiających mu zrozumienie jej treści i skutków. Ponadto zainteresowany powinien być w pełni i dokładnie informowany o względach porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, na podstawie których podjęto taką decyzję, chyba że stoją temu na przeszkodzie względy bezpieczeństwa państwa.

W tym kontekście Trybunał uściślił, że państwa członkowskie powinny ustanowić skuteczną kontrolę sądową zasadności zarówno decyzji o odmowie wjazdu jak i względów dotyczących bezpieczeństwa państwa, na które powołał się organ krajowy, odmawiając poinformowania zainteresowanego o powodach uzasadniających decyzję. Tak więc z jednej strony sąd przeprowadzający kontrolę zgodności z prawem decyzji o odmowie wjazdu powinien mieć możliwość zapoznania się z całością przyczyn i dowodów leżących u podstaw tej decyzji. Z drugiej strony sąd powinien mieć obowiązek ustalenia, czy względy dotyczące bezpieczeństwa państwa stoją na przeszkodzie ujawnieniu tych przyczyn i tych dowodów.

W tej kwestii Trybunał podkreślił, że to do właściwego organu krajowego należy przedstawienie dowodu na to, że bezpieczeństwo państwa zostałoby rzeczywiście zagrożone wskutek pełnego i dokładnego powiadomienia zainteresowanego. W konsekwencji nie istnieje domniemanie istnienia i zasadności powodów przytoczonych przez organ krajowy w celu odmowy ujawnienia tych względów.