W czerwcu 2011 r. parlament dokonał kolejnej zmiany Konstytucji polegającej m.in. na powiększeniu składu Sądu Konstytucyjnego z 11 do 15 sędziów. Umożliwiło to Fideszowi natychmiastowy wybór własnych sędziów, z których jeden był wieloletnim parlamentarzystą i członkiem partii V. Orbana, a także współautorem poprawki powiększającej skład Sądu. Ogółem, w ciągu 1,5 roku swoich rządów, Fidesz wybrał aż 7 z 15 sędziów Sądu Konstytucyjnego.

W kwietniu 2011 r. uchwalono nową konstytucję (jej oficjalna nazwa to Ustawa Zasadnicza), która weszła w życie 1 stycznia 2012 r. Zarówno proces jej uchwalenia, z pominięciem szerokich konsultacji społecznych, jak i treść spotkały się z krytyką ze strony organizacji pozarządowych. Węgierski Komitet Helsiński wskazywał m.in. że nowa ustawa zasadnicza znacząco obniża standardy ochrony praw jednostki i przesuwa akcent z obowiązków państwa względem obywatela na obowiązki obywatela względem państwa oraz likwiduje mechanizmy typu checks and balances. W odniesieniu do Sądu Konstytucyjnego, nowa konstytucja powielała rozwiązania ograniczeń jego kompetencji w zakresie ustaw podatkowych i budżetowych wprowadzone przez Fidesz jeszcze do poprzedniej ustawy zasadniczej i dodawała kilka nowych rozwiązań. Przewidywały one m.in. wybór prezesa Sądu przez parlament i usunięcie prawa obywateli do inicjowania postępowania w sprawie kontroli konstytucyjności ustaw w trybie actio popularis, pełniącego na Węgrzech bardzo ważną rolę. Mechanizm ten został zastąpiony instytucją skargi konstytucyjnej, która znacząco utrudniła dostęp obywateli do Sądu Konstytucyjnego.