Trzeba też dodać, że 28 mld euro to kwota z dolnego przedziału szacunku, a zjawisko obchodzenia i oszukiwania na podatkach nasilało się statystycznie wraz z malejącymi wymaganiami dotyczącymi ewidencji działań i sprawozdawczości oraz równolegle do rosnącego zainteresowania danym rodzajem biznesu ze strony tamtejszych parlamentarzystów. Tak się jakoś składało, że formalno-prawne warunki gospodarowania okazywały się tym lepsze, im więcej było posłów zajmujących się w życiu prywatnym taką „preferowaną” działalnością.

Metodę badawczą trójka ta obrała tyleż skuteczną co nietypową. Przewertowali bardzo dokładnie dokumentację kredytową jednego z dużych greckich banków za lata 2003-2010 r. Okazało się, że spłata kredytów pochłaniała co miesiąc przeciętnie 82 proc. deklarowanych dochodów kredytobiorców. Kwoty ujawniane w bankach były tożsame z wielkościami wykazywanymi w deklaracjach podatkowych, a więc nie mogło to mieć sensu, bo przy takich spłatach jak miałoby starczyć na kalmara, rybkę i ouzo. Tym bardziej, że w przypadku niektórych profesji (lekarze, prawnicy) średnia rata kredytowa przekraczała 100 proc. miesięcznych dochodów pożyczkobiorcy wpisanych do podania o kredyt. Bankowcy przyznali autorom z amerykańskich uniwersytetów, że nie brali tych deklaracji dochodowych za dobrą monetę, lecz na podstawie wiedzy o jaką w bankach nie tak znowu trudno ustalili na własne potrzeby mnożniki dochodowe dla każdej istotnej profesji. W ten sposób szacowali rzeczywiste dochody swoich klientów oraz własne ryzyka kredytowe.

Najniższy był mnożnik dla transportowców – 1,60, a najwyższy dla lekarzy 2,45. Stąd prosta droga do skalkulowania rozmiarów oszustw podatkowych w grupie samozatrudnionych tworzących w Grecji bardzo dużą grupę. Według „OECD Factbook 2011-2012” (rozdział Self-employment), samozatrudnieni stanowili w 2010 r. w Grecji 35,5 proc. pracujących, a w OECD wyprzedzali ich pod tym względem jedynie Turcy – 39,1 proc. W 1990 r. odpowiednik naszej jednoosobowej działalności prowadziła aż prawie połowa (47,7 proc.) spośród wszystkich zatrudnionych Greków. Ówczesna wielkość tego wskaźnika aż kusi do spekulowania jak wiele podatków musiało umknąć tamtemu fiskusowi we wcześniejszych latach.