Wyrok w sprawie Bank HaMizrahi czyli izraelski Marbury v. Madison
(…)
Argumentacja Sądu na temat kontroli konstytucyjności prawa

„Wydaje mi się, że nasza tradycja prawna wymaga, abyśmy doszli do wniosku, że środkiem na niekonstytucyjną ustawę
jest jej unieważnienie oraz że sądy zostały obdarzone władzą do ogłoszenia jej nieważności.”
Sędzia Aharon Barak w wyroku Bank HaMizrahi (1995)

W wyroku Bank HaMizrahi Sąd Najwyższy zmierzył się po raz pierwszy z zagadnieniem posiadania kompetencji do przeprowadzania kontroli formalnej i materialnej ustawodawstwa Knesetu i stwierdzania niekonstytucyjności ustaw na podstawie ich niezgodności z ustawami zasadniczymi. Większość sędziów uznała, że nowe ustawy zasadnicze przyznają sądom taką kompetencję, choć nie expressis verbis. Według Baraka wyższy status normatywny ustaw zasadniczych skutkuje koniecznością kontroli konstytucyjności takiego ustawodawstwa zwykłego, które ogranicza konstytucyjne prawo chronione przez ustawę zasadniczą. Jeśli ustawa ogranicza prawo chronione przez ustawę zasadniczą i nie spełnia przesłanek klauzuli limitacyjnej lub innych wymogów narzuconych przez ustawę zasadniczą, to taka ustawa jest niekonstytucyjna, bez względu na to, czy wyraźnie stwierdza zamiar ograniczenia prawa chronionego ustawą zasadniczą, czy takie ograniczenie jest domniemane.