Donald Tusk (gdyby przypadkiem uświadomił sobie, że istnieje związek między stosunkiem Unii Europejskiej do wydobycia gazu z łupków, a zagrożeniami tak ze strony Rosji, jak i ze strony politycznego islamu), stanie przed pytaniem gdzie są ludzie, którzy również mogliby to zrozumieć i kto stworzy front zwalczania takiej polityki.

Wśród sojuszników mogą być przede wszystkim Brytyjczycy siedzący na dużych i bardzo obiecujących złożach gazu z łupków, reszta jest kwestią analiz pozwalających na przygotowanie ostrożnej taktyki.

Więcej wiadomo o przeciwnikach, którzy są okopani zarówno w unijnych strukturach, jak i mają potężnego sojusznikach tak w lobby środowiskowym, jak i w mediach. Wielu ludzi jest głęboko przekonanych, że argumenty środowiskowców o straszliwym ekologicznym zagrożeniu przez szczelinowe pozyskiwanie gazu są silnie wsparte rosyjskimi pieniędzmi. Logika tego rozumowania jest dość oczywista, solidnych dowodów (o  ile ja się orientuję) nikt nie przedstawił. Zdecydowanie lepiej trzymać się tego, co można przedstawić czarno na białym – tzw. odnawialne źródła energii nie mają większego wpływu na spadek emisji, powodują wzrost kosztów energii, astronomiczne subwencje na te źródła energii rujnują budżety i psują mechanizm gospodarczy, a wreszcie (co jest w tym wszystkim najważniejsze), w najmniejszym nawet stopniu nie zmniejszają energetycznego uzależnienia od Rosji i krajów finansujących islamistyczny terroryzm.