Media opinotwórcze inaczej myślących nie kochają (a stwierdzenie Władimira Bukowskiego, że inaczej myślący to zaledwie synonim myślącego, zostało dawno zapomniane), więc argument o strategicznym znaczeniu pozyskiwania gazu z łupków pojawia się w mediach rzadko. Argumenty czy to Björna Lomborga, czy Matta Ridleya  (i całkiem poważnego grona zajmujących się kwestią globalnego ocieplenia naukowców), który twierdzą, że ocieplenie jest faktem, ale przyjęte przez polityków strategie przeciwdziałania temu ociepleniu są nieporozumieniem, przyjmowane są przez dziennikarzy i polityków jako wroga propaganda.

Oczywiście można i należy postawić w tym miejscu pytanie: wroga wobec kogo lub czego? Tego pytania jednak nikt nie stawia, ostatecznie wystarczy naga niechęć do rozważania rzeczowych argumentów.

Od czasów wojny w Wietnamie o wynikach wojen decydują media i wnioski jakie  opinia publiczna wyciąga z tego, co widzi w swoich domach na ekranach telewizorów. Nic dziwnego, że po ostatniej bitwie z terroryzmem w Gazie przywódca Hamasu, dziękował prasie za to, że była „partnerem w zwycięstwie”. Dziękował przede wszystkim prasie „palestyńskiej”, ale natychmiast dodał, że to ona była dla mediów światowych głównym źródłem informacji o przebiegu tej bitwy.

Od stycznia 2015 Donald Tusk będzie ważnym graczem wśród strategów planujących działania Unii Europejskiej. Jakie będzie miał priorytety, jak będzie postrzegał możliwości powstrzymania Rosji i przeciwdziałania ekspansji politycznego islamu i na ile skojarzy to ze sprawą bezpieczeństwa energetycznego oraz polityki w kwestii wydobywania gazu z łupków? Po części zależy to od mediów i to tym razem również od polskich mediów, które z natury rzeczy obserwuje uważniej.

Globalna wioska potrzebuje dziś strategów z prawdziwego zdarzenia, podejrzewam, że na grę w golfa i powtarzanie oklepanych banałów o dobrych chęciach naprawdę nie ma dziś czasu.

Studio Opinii