Unormowanie trybu wyboru kandydatów na stanowisko Prezesa Trybunału przewiduje, iż odnośnym obradom przewodniczy sędzia o najdłuższym stażu w Trybunale (art. 12 ust. 3). W praktyce najczęściej jest tak, że w gronie sędziów Trybunału Konstytucyjnego znajdują się osoby o identycznym momencie wyboru i rozpoczęcia kadencji w Trybunale. W takiej sytuacji projekt zawierałby normę dysfunkcjonalną. Bardziej racjonalnym byłoby zatem ujęcie, iż funkcja przewodniczenia obradom przypada jednemu z sędziów o najdłuższym stażu w Trybunale. Identyczna uwaga dotyczy zastępstwa Prezesa oraz Wiceprezesa Trybunału w razie zaistnienia przeszkód w sprawowaniu przez nich obowiązków (art. 13 ust. 3).

4) Projekt przewiduje swoistą „karencję” polityków-parlamentarzystów, przed ubieganiem się o stanowisko sędziego TK: Osoby sprawujące mandat posła, senatora lub posła do Parlamentu Europejskiego mogą kandydować na stanowisko sędziego Trybunału, jeżeli w dniu wyboru upłynęły co najmniej 4 lata od wygaśnięcia mandatu (art. 18 ust. 3). [...]

5) Unormowanie wygaśnięcia mandatu sędziego Trybunału (art. 41) akcentuje podmiot stwierdzający ten fakt, a nie jego przesłanki. Opiniujący sugeruje modyfikację, polegającą na wskazaniu w pierwszym rzędzie katalogu wszystkich przyczyn wygaśnięcia mandatu (ust. 1), a następnie, w odrębnej ale jednej jednostce tekstu zróżnicowaniu podmiotu, stwierdzającego ten fakt. Przykładowo: Wygaśnięcie mandatu sędziego Trybunału na skutek śmierci stwierdza Prezes Trybunału w drodze postanowienia, a z pozostałych przyczyn Zgromadzenie Ogólne w drodze uchwały, podjętej po przeprowadzeniu stosownego postępowania wyjaśniającego (ust. 2).

Podobnie można zmodyfikować unormowanie przeniesienia sędziego Trybunału w stan spoczynku (art. 43). Opiniujący proponuje dla większej klarowności oraz uniknięcia zbędnych powtórzeń oddzielenie (w odrębnych ustępach) unormowania przesłanek i wnioskodawców. Przykładowo, w następujący sposób:

Sędzia Trybunału może zostać przeniesiony w stan spoczynku, jeżeli z powodu choroby, ułomności lub upadku sił został uznany przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego (art. 43 ust. 1).