VII. W dalszej kolejności Trybunał Konstytucyjny ocenił kilka przepisów ustawy nowelizującej dotyczących sposobu procedowania i wydawania orzeczeń.

Trybunał uznał że art. 1 pkt 3 ustawy nowelizującej i art. 10 ust. 1 ustawy o TK, zgodnie z którymi Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK podejmuje uchwały większością 2/3 głosów, w obecności co najmniej 13 sędziów Trybunału, są niezgodne z art. 2 i art. 173  w związku z preambułą Konstytucji oraz art. 10 Konstytucji.

Zdaniem Trybunału, ustawodawca jest zobowiązany tak ukształtować sposób podejmowania uchwał przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK, zarówno jeśli chodzi o kworum potrzebne do podjęcia uchwały, jak i wymaganą większość głosów, by zapewnić realną możliwość podjęcia uchwał w terminach wyznaczonych w ustawie. Podwyższając kworum oraz większość głosów potrzebną do podjęcia uchwały, bez jednoczesnego uelastycznienia terminów wyznaczonych Zgromadzeniu Ogólnemu Sędziów TK, ustawodawca zwiększa ryzyko wystąpienia braku prawnych możliwości podjęcia przez ten organ wymaganej decyzji w określonych ramach czasowych.

Ustawodawca nie przewidział przy tym żadnych rezerwowych sposobów podjęcia decyzji przez inny organ na wypadek, gdyby Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK – z uwagi na brak wymaganego kworum lub wymaganej większości głosów – nie było w stanie podjąć stosownej uchwały. Może się zdarzyć, że 3 sędziów TK z różnych powodów, w tym także zdrowotnych, nie będzie mogło w tym samym czasie uczestniczyć w Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów TK. Również jeśli Sejm opóźni się z wyborem sędziów TK na miejsce sędziów, których kadencja upłynęła, lub jeśli Prezydent opóźni się z przyjęciem ślubowania od sędziów TK wybranych przez Sejm, to Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK może liczyć mniej sędziów niż 13 wymaganych do podjęcia uchwały.