Konstrukcja art. 68 ust. 2 projektu ustawy sprawia wrażenie, że podejmowanie rozstrzygnięć przez Trybunał większością 2/3 głosów, następuje tylko w wyjątkowych przypadkach szczególnej wagi. W uzasadnieniu projektu ustawy wskazano, że „co do zasady orzeczenie TK zapada zwykłą większością głosów. Jednak równolegle, ze względu na skutki niektórych orzeczeń TK, projektodawca zdecydował się na wyższy standard” (s. 19). Należy podkreślić, że w wyliczeniu sytuacji, w których orzeczenia wydawane w pełnym składzie mają zapadać większością 2/3 głosów znajdują się prawie wszystkie sprawy rozpoznawane w praktyce przez Trybunał, np. te, w których badana jest konstytucyjność jakiejkolwiek ustawy (art. 68 ust. 2 pkt 1), czy w których jako wzorzec kontroli wskazano jeden z przepisów Konstytucji wymienionych w art. 68 ust. 2 pkt 5 projektu ustawy. W tym kontekście należy zauważyć, że art. 36 ust. 2 pkt 5 projektu ustawy ustanawia wymaganie rozstrzygania spraw większością 2/3 głosów w sytuacjach, gdy wśród wzorców kontroli znajduje się Preambuła Konstytucji albo jeden lub kilka z następujących przepisów: art. 1, art. 2, art. 4, art. 5, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10, art. 15, art. 16, art. 30, art. 31, art. 32 Konstytucji. Tymczasem wskazane przepisy Konstytucji stanowią wzorce kontroli w zdecydowanej większości spraw rozstrzyganych przez Trybunał. Ponadto, wprowadzenie takiej regulacji do postępowania przed Trybunałem w praktyce oznaczałoby uzależnienie sposobu głosowania od podmiotu inicjującego postępowanie w sprawie, który ma swobodę w zakresie wskazania właściwych – jego zdaniem – wzorców kontroli aktów normatywnych.