A wreszcie, co ujawniło się w ostatnim czasie w debacie o pytaniach referendalnych, zdominowała ją nie tyle dyskusja merytoryczna o materii pytań, ile kwestia konstytucyjności pytań (zarówno w odniesieniu do referendum w dniu 6 września 2015 r., jak i następnego planowanego referendum). Może warto byłoby w tej sytuacji przemyśleć także badanie przez TK zgodności z konstytucją proponowanych pytań referendalnych (ale nie zatwierdzania referendum przez TK, bo i taki pomysł się pojawił). I nie chodzi już tylko o to, czy pytanie mieści się w formule spraw o szczególnym znaczeniu dla państwa, bo jest to kwestia zmienna i społecznie subiektywna, ale o ewentualny konflikt referendum z procedurami ustawodawczymi, które ani uchwalania ustaw w referendum, ani tzw. weta ludowego (uchylenia ustawy) nie przewidują. Problem konstytucyjności pytań wystąpił już poprzednio (2010 r.) i może się powtarzać (choć oczywiście w pierwszym rzędzie powinno to być uregulowane w ustawie o referendum).

Tych kilka uwag o potrzebie i możliwościach korekty konstytucyjnej w trybie dyskusyjnym i bez wyczerpania wszystkich problemów daje tylko wyraz przekonaniu, że po takiej debacie i ewentualnych zmianach regulacji Trybunału w ustawie zasadniczej, ustawa o TK byłaby może pełniejsza i bardziej adekwatna do społecznych oczekiwań. Ale skoro tak się nie stało, trzeba ją przyjąć bez tego dobrodziejstwa.