Forma egzaminu zawodowego

W odniesieniu do form sprawdzania przygotowania do wykonywania zawodu prawniczego, Trybunał Konstytucyjny zauważył, że art. 17 ust. 1 Konstytucji nie zawiera szczegółowych zasad odnoszących się do składania egzaminu zawodowego, zakresu sprawdzanych wiadomości i umiejętności oraz metod egzaminowania. Egzamin taki jest jednak elementem naboru do zawodu i powinien pozwolić zweryfikować przygotowanie kandydata do wykonywania określonego zawodu, a ustawodawca ma w tym zakresie znaczny zakres swobody. Stąd brak części ustnej egzaminu adwokackiego (choć z punktu widzenia naboru do zawodu adwokata byłaby ona celowa), wprowadzenie jako jednego z elementów egzaminu zawodowego testu jednokrotnego wyboru, czy ustalenie przez ustawodawcę zakresu sprawdzanych umiejętności, są rozstrzygnięciami nienaruszającymi art. 17 ust. 1 Konstytucji. Działając w wyznaczonych mu granicach, ustawodawca zapewnił bowiem: odpowiedni wpływ samorządu zawodowego na treść i przebieg egzaminu adwokackiego, przejrzyste zasady egzaminowania oraz odpowiednie gwarancje formalne rzetelności i prawidłowego przebiegu egzaminu adwokackiego ( K 6/12; zob. też m.in. K 3/10 dotyczący egzaminu radcowskiego i wyrok z 30 listopada 2011 r., K 1/10 dotyczący egzaminu notarialnego).

Konkludując: Trybunał Konstytucyjny - oceniając konkretne poddane jego kontroli rozwiązania prawne konsekwentnie opowiadał się za otwarciem i uelastycznieniem zawodów prawniczych, jednakże pod warunkiem respektowania przez ustawodawcę ogółu wymogów konstytucyjnych. Uznanie niektórych regulacji za sprzeczne z Konstytucją podyktowane było nie ochroną prawniczych interesów korporacyjnych lecz troską o spójność systemu prawnego, a także o interesy obywateli, którym państwo powinno zapewnić możliwość korzystania z wykwalifikowanej pomocy prawnej.