Zasady przyznawania dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego nie naruszają konstytucyjnej zasady równości i obowiązku państwa uwzględniania w polityce społecznej i gospodarczej dobra rodziny.

8 lipca 2014 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu dotyczące zasady przyznawania dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego. 

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw w zakresie, w jakim uzależnia przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego od spełnienia warunku określonego w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych  jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 oraz art. 71 ust. 1 konstytucji.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Zakwestionowana regulacja przyznawała osobom spełniającym nowe warunki uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego określone w art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, które prawo to nabyły na mocy przepisów dotychczasowych, oraz osobom, którym przyznano prawo do świadczenia pielęgnacyjnego po raz pierwszy na podstawie znowelizowanych przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, za każdy miesiąc w okresie od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej (tj. od 1 stycznia 2013 r.) do 30 czerwca 2013 r. dodatek do świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości 100 zł. Pytający sąd za niekonstytucyjne uważał przyznanie tego dodatku wyłącznie osobom spełniającym nowe warunki uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, a nieprzyznanie go tym osobom, które utraciły prawo do świadczenia pielęgnacyjnego po 30 czerwca 2013 r. wskutek niespełnienia nowych przesłanek. W tej grupie znalazła się osoba, w sprawie której zostało sformułowane pytanie prawne. Utraciła prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z tym, że nie spełniła przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, tj. niepełnosprawność jej męża, którym się opiekowała, powstała później niż po ukończeniu przez niego 18. bądź – w razie kontynuowania nauki – 25. roku życia.