Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców uwzględnił skargi HFPC skierowane do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przed przekazaniem ich do Sądu. Organ przyznał, że argumenty w nich podniesione są w pełni uzasadnione. Tym samym organy administracji jeszcze raz zajmą się sprawą wydania polskich dokumentów podróży dla obywateli Iraku.

Irakijczycy ubiegali się o wydanie polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca. Zgodnie z ustawą o cudzoziemcach jest on wydawany m.in. beneficjentom ochrony uzupełniającej, gdy uzyskanie przez nich dokumentu podróży od władz kraju pochodzenia nie jest możliwe. Obaj cudzoziemcy przedstawili wojewodzie mazowieckiemu zaświadczenia z Ambasady Republiki Iraku w Warszawie, z których wynika, że ambasada nie posiada możliwości technicznych, aby wydawać paszporty swym obywatelom i może wydać tylko zastępczy dokument podróży umożliwiający powrót do Iraku.

Wojewoda mazowiecki uznał, że cudzoziemcy nie udowodnili, że nie mają możliwości uzyskania paszportu Iraku, skoro mogą udać się do swojego kraju i tam wnioskować o jego wydanie. Wojewoda nie uwzględnił faktu, że cudzoziemcom przyznano ochronę uzupełniającą. „Irakijczycy odwołali się od decyzji wojewody, podnosząc, że nie mogą wrócić do kraju, ponieważ grozi im tam ryzyko odniesienia krzywdy” – mówi Karolina Rusiłowicz, prawniczka HFPC. „To ryzyko było podstawą udzielenia im przez Polskę ochrony przed koniecznością powrotu do Iraku”.

HFPC przystąpiła do postępowania przed organem odwoławczym – Szefem Urzędu ds. Cudzoziemców – w roli organizacji społecznej. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w obu sprawach utrzymał w mocy decyzje Wojewody i uznał, że z pisma Ambasady nie wynika, kiedy ustaną przeszkody w wydawaniu dokumentów podróży, a cudzoziemcy nie wskazali, w jakim celu są im potrzebne te dokumenty.

„W przygotowanej przez nas skardze na decyzje Szefa Urzędu ds. Cudzoziemców podnieśliśmy, że przepisy nie wymagają od organu badania, w jakim celu cudzoziemiec wnosi o wydanie polskiego dokumentu podróży ani kiedy będzie mógł prawdopodobnie otrzymać paszport kraju pochodzenia w przyszłości” – mówi Karolina Rusiłowicz.

HFPC wskazała także, że organ II instancji w swojej decyzji nie odniósł się do argumentu podnoszonego przez cudzoziemców w odwołaniu, że wojewoda mazowiecki nie może żądać od beneficjentów ochrony uzupełniającej powrotu do kraju pochodzenia w celu uzyskania paszportu. „Znamy z naszej praktyki przypadki, w których Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców cofał ochronę uzupełniającą cudzoziemcom, którzy zdecydowali się na podróż do kraju pochodzenia, nawet krótkoterminową, uznając, że w takiej sytuacji ochrona nie jest już wymagana” – mówi Karolina Rusiłowicz.

W decyzjach uwzględniających skargi HFPC w obu sprawach i uchylających decyzje organów administracji obu instancji, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców stwierdził, że wojewoda mazowiecki powinien ustalić datę ewentualnego rozwiązania technicznych problemów przez Ambasadę Republiki Iraku w Warszawie, a jeśli jest ona nieznana, powinno to prowadzić do stwierdzenia, że aktualnie nie istnieje możliwość uzyskania przez cudzoziemców paszportów irackich.

Organ wskazał również, że wojewoda mazowiecki powinien rozważyć, czy wymaganie od cudzoziemca powrotu do kraju pochodzenia nie będzie godzić w istotę udzielonej mu ochrony uzupełniającej.

„Cieszymy się z rozstrzygnięcia w tej konkretnej sprawie, jednak z niepokojem obserwujemy praktykę organów administracji polegającą na odmawianiu wydawania polskich dokumentów podróży cudzoziemcom posiadającym ochronę uzupełniającą i prowadzeniu postępowań bez uwzględniania specyfiki tej grupy” – mówi Karolina Rusiłowicz.
HFPC