8. Niekonstytucyjny jest projekt przepisu, zgodnie z którym Prezes Trybunału już nie zarządza ogłoszenia, ale tylko kieruje wniosek o ogłoszenie orzeczeń Trybunału do Prezesa Rady Ministrów (art. 80 ust. 4). Użycie słowa „wniosek” sugeruje, że premier może ten wniosek ocenić i zdecydować o ogłoszeniu lub nieogłoszeniu orzeczenia Trybunału. To kolejny rażący przykład uzależnienia Trybunału od władzy wykonawczej. Przypominam, że Konstytucja przewiduje bezwzględny obowiązek publikowania orzeczeń Trybunału (art. 190 ust. 2) i żadnemu organowi państwa nie daje kompetencji do oceny ich prawidłowości. W gronie państw unijnych Polska stałaby się jedynym wyjątkiem państwa, w którym ważność i skuteczność ostatecznego orzeczenia sądowego podlegałaby kontroli władzy wykonawczej.

9. Niekonstytucyjne skutki wywołuje także obowiązek stosowania nowych przepisów do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie (art. 84 ust. 1). Wiąże się on bowiem m.in. z obowiązkiem rozpatrywania wszystkich spraw zainicjowanych wnioskami według kolejności ich wpływu (art. 38 ust. 3), niezależnie od tego, na jakim etapie znajdują się prace nad rozstrzygnięciem sprawy. To rozwiązanie ma na celu zdezorganizować pracę Trybunału. a tym samym naruszy m.in. zasadę rzetelnego i sprawnego działania instytucji publicznych. Jest sprzeczne z zapisaną w preambule do Konstytucji zasadą sprawnego działania instytucji publicznych. Podobną regulację międzyczasową Trybunał uznał już za niekonstytucyjną w sprawie K 47/15^[9].