Cel przedstawionych inwestycji, charakterystycznych dla inwestorów branżowych, różni się od tych dokonywanych przez MDC. W transakcjach chodzi głownie o rozwój biznesu, dotarcie do nowych rynków, a w mniejszym stopniu próbę pozyskania wiedzy czy umiejętności.

Inwestorzy prywatni

Ta kategoria obejmuje przysłowiowych szejków, którzy dokonują inwestycji poprzez rodzinne wehikuły inwestycyjne. Inwestycje tych podmiotów są trudne do sklasyfikowania, ale często są to transakcje mające na celu budowanie prestiżu. Przykładem może być zakup Manchester’u City przez szejka Mansour’a bin Zayed bin Sultan Al Nahyan, członka rodziny królewskiej Abu Zabi, w 2008 roku. Petrodolary przyniosły drużynie wymierne korzyści. Manchester City właśnie zdobył tytuł mistrza Anglii (Premier League) trzeci raz w historii, a pierwszy od 44 lat[28]. Warto dodać, że powiązania pomiędzy inwestycjami prywatnymi a działalnością spółek państwowych są bardzo bliskie. Dla przykładu, prezesem rady nadzorczej Manchester’u City jest Khaldoon Khalifa Al Mubarak, prezes zarządu wcześniej wymienianej MDC.

Atrakcyjność polskich aktywów

Zgodnie z planem prywatyzacji na lata 2012-2013 opublikowanym przez Ministerstwo Skarbu Państwa w marcu 2012 roku[29] (w skrócie plan prywatyzacji) działania prywatyzacyjne będą dotyczyć 300 spółek. Jedynie 15% tych spółek to przedsiębiorstwa o istotnym znaczeniu strategicznym, które w planach ministerstwa mają pozostać w jego nadzorze. Sektory reprezentowane na liście spółek podlegających działaniom prywatyzacyjnym, które mogłyby być potencjalnie atrakcyjne dla inwestorów z Abu Zabi to: energetyka, instytucje finansowe, handel, transport, przemysł chemiczny, naftowy i górnictwo.