Przechodząc do drugiej podstawy zaskarżenia wskazanej przez RPO, tj. skierowania aktu wewnętrznego, jakim jest zarządzenie, do kandydatów niepodporządkowanych organizacyjnie ani służbowo ministrowi SP, nie można się zgodzić ze stanowiskiem TK. Z uwagi, jak wskazano wcześniej, na szerokie upoważnienie organów władzy wykonawczej do wydawania aktów prawa wewnętrznego, należy przyjąć za S. Wronkowską, że „[.] realizowanie normy wewnętrznej nie może mieć refleksu w stosunku do obywatela i jego organizacji, bo nie może upoważniać ani zobowiązywać jednostki podporządkowanej organowi wydającemu dany akt (jako adresata normy wewnętrznej) do bezpośredniego oddziaływania na zachowania obywateli”.

Niestety, w tej kwestii TK nie pogłębił problemu prawnego. RPO słusznie bowiem sformułował zarzut naruszenia przez zarządzenie nr 45 art. 93 ust. 2 zdanie drugie Konstytucji, a zgodnie z treścią tego przepisu, zarządzenia nie mogą stanowić podstawy decyzji wobec obywateli, osób prawnych oraz innych podmiotów. Zgodnie z zarządzeniem nr 45 obywatele mają nie tylko obowiązek udziału w konkursie przeprowadzanym w trybie publicznym, ale także obowiązek zgłoszenia kandydatury w terminie 7 dni od ukazania się ogłoszenia o naborze, dokonania zgłoszenia w formie pisemnej w taki sposób, aby wpłynęło do Ministerstwa przed upływem tych 7 dni. Jednocześnie zarządzenie ogranicza prawa kandydatów stanowiąc, że osobom, które nie zostały wybrane, nie przysługuje możliwość odwołania się od decyzji o wyborze. Osoby te nie są też informowane o wynikach procedury, a dokumentacja procedury ulega po upływie krótkiego czasu zniszczeniu, co uniemożliwia następczą kontrolę prawidłowości ustalenia rezultatów konkursów. Nawet zamówiona przez ministra SP korzystna dla niego opinia prawna, sformułowana na potrzeby postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym przez prof. Marka Wierzbowskiego głosi, iż „[.] trudno postawić tezę, że zawarte tam [w zarządzeniu MSP nr 45 — P.W.] postanowienia w istotny sposób wpływają na prawa i wolności osób uczestniczących w procedurze kwalifikacyjnej.” Zatem, jak można wnioskować, postanowienia zarządzenia ministra SP nr 45 jednak wpływają na prawa i obowiązki obywatela, choć niezbyt istotnie. Jak to się jednak ma wobec wymogu niestanowienia przez normę wewnętrzną nawet „refleksu” w stosunku do zachowania obywatela. Zresztą sam minister SP w piśmie skierowanym do Trybunału wskazał, że „[.] nieznaczny refleks norm wewnętrznych na sytuację prawną obywatela nie jest zupełnie wykluczony”.