– podejście proaktywne do udostępniania informacji publicznych,
– dostęp do informacji publicznej wbudowany w projekty nowych rozwiązań,
– otwartość i transparentność wspierająca poczucie odpowiedzialności za sprawy publiczne,
– sprzyjanie współpracy z obywatelami i organizacjami społecznymi,
– poprawa efektywności rządzenia,
– uczynienie dostępu do informacji publicznej naprawdę dostępnym,
– poprawa jakości informacji.

Praktyka funkcjonowania polskiego sektora publicznego pokazuje, że działania instytucji wchodzących w jego skład nadal charakteryzują się przede wszystkim reaktywnym podejściem do udostępniania informacji publicznych – w związku z przeka­zanym wnioskiem przez uprawniony podmiot lub na skutek zmian legislacyjnych czy orzeczeń sądowych wymuszających większy stopień jawności. Po stronie publicznych jednostek brakuje przykładów podejmowania przez nie własnych przedsięwzięć w tej dziedzinie, co powoduje utrudnioną wymianę doświadczeń i dobrych praktyk związa­nych z tą problematyką. Podejście proaktywne determinuje transparentność procesów występujących w administracji publicznej i zakłada przejęcie przez podmioty publicz­ne inicjatywy w zakresie udostępniania informacji.

Problematyka dostępu do informacji powinna być wbudowana w projekty roz­wiązań legislacyjnych i technicznych dotyczących sektora publicznego. Wydaje się, że może być ona wyraźnie wyodrębnionym elementem oceny skutków regula­cji, której przygotowanie jest obligatoryjną częścią procesu legislacyjnego w Radzie Ministrów. Takie podejście pozwoliłoby na ujednolicenie i zwiększenie poziomu skuteczności mechanizmów udostępniania informacji w całym sektorze publicznym.

Nie ulega wątpliwości, że usprawnienie procesów informacyjnych w sektorze publicznym, wraz z wbudowanymi mechanizmami udostępniania informacji będzie miało wpływ na poprawę jakości i efektywności usług publicznych. Społeczeństwo należycie poinformowane o działalności podmiotów publicznych z pewnością będzie przekazywać informację zwrotną, zawierającą ocenę podejmowanych przez nie dzia­łań i precyzyjniej sformułowane postulaty zmian, co powinno doprowadzić do opty­malizacji procesów rządzenia oraz zwiększenia w nich partycypacji społecznej.

Informacja publiczna winna charakteryzować się wysokim poziomem jakości. Według powszechnie uznanej definicji pochodzącej z normy ISO 9000 pojęcie to jest rozumiane jako „stopień, w jakim zbiór inherentnych właściwości spełnia wymagania”. Informacja publiczna wysokiej jakości powinna być użyteczna, charaktery­zując się następującymi cechami: