Innym przejawem wskazanej wyżej tendencji jest odebranie Radzie kompetencji w sprawach przenoszenia prokuratorów w stan spoczynku na podstawie art. 71 u.s.p., to znaczy w sytuacjach: rocznego niepełnienia przez prokuratora służby z powodu choroby lub urlopu dla poratowania zdrowia, nieuzasadnionej odmowy poddania się badaniu lekarskiemu oraz zmiany ustroju lub granic okręgu prokuratury.

Krajowa Rada Prokuratury pragnie podkreślić z całym naciskiem, że jej pozycja i uprawnienia nieprzypadkowo zostały skonstruowane przez ustawodawcę na zasadzie analogii do podobnych uprawnień Krajowej Rady Sądownictwa. Co więcej, obecny kształt Rady poprzez obecność w nim przedstawicieli zarówno władzy ustawodawczej (posłów i senatorów), jak i wykonawczej (Ministra Sprawiedliwości i przedstawiciela Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej) niewątpliwie w założeniu miał stanowić instrument umożliwiający dialog poszczególnych władz i sprawowanie przez nie – w określonym zakresie – wpływu na działalność prokuratury. Tymczasem zwłaszcza w ostatnim okresie tak Minister Sprawiedliwości, jak i przedstawiciele parlamentu faktycznie nie uczestniczyli w posiedzeniach Krajowej Rady Prokuratury, sami pozbawiając się możliwości przewidzianych przez ustawodawcę. 

Krajowa Rada Prokuratury pragnie podkreślić, że przedstawione wyżej uwagi mają charakter ogólny. Omówienie wszystkich – bardzo licznych - dostrzeżonych usterek i błędów projektu ustawy oraz odniesienie się do wszystkich nierzetelnych, nieprawdziwych i wewnętrznie sprzecznych treści uzasadnienia musiałoby zająć niemal tyle miejsca, ile zawiera przeszło stustronicowy projekt ustawy z uzasadnieniem. W tej kwestii Rada odwołuje się do uwag zgłoszonych przez poszczególnych członków Rady, dostępnych na jej stronach internetowych.

Mając powyższe na uwadze, Krajowa Rada Prokuratury wyraża stanowisko, że prawdziwym celem i skutkiem przedstawionego projektu – niezależnie od intencji deklarowanych w jego uzasadnieniu - jest przywrócenie kontroli politycznej rządu nad prokuraturą oraz ograniczenie niezależności prokuratorów. Pozostaje to w sprzeczności tak z kierunkami wytyczonymi ustawą nowelizacyjną z dnia 9 października 2009 r. (przyjętą przez ten sam układ sił politycznych tak w parlamencie, jak i w rządzie), jak i ze standardami zawartymi w zaleceniach Rec ( 2000 )19 Rady Europy z dnia 6 października 2000r. dotyczących roli prokuratury w wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych.