Innym przykładem rozwiązania nieprawidłowego jest propozycja zmian, dotycząca nowych zasad działania wizytatorów, w tym powoływania ich na okres kadencji. Tytułem przykładu, Prokurator Generalny miałby powoływać wizytatorów w Prokuraturze Generalnej na okres czterech lat spośród prokuratorów pełniących czynności w Prokuraturze Generalnej (a więc niekoniecznie prokuratorów Prokuratury Generalnej, bowiem określenie to obejmuje także osoby delegowane do niej), zasięgając uprzednio opinii Zgromadzenia Ogólnego Prokuratorów Prokuratury Generalnej. Taki kształt przepisu (wraz z ograniczeniem możliwości odwołania wizytatora przed upływem kadencji) wskazuje, iż liczba wizytatorów w Prokuraturze Generalnej nie może być zbyt duża. Tymczasem równocześnie nadal w mocy pozostaje przepis (art. 14b ust. 7) dotyczący sporządzania oceny kwalifikacji kandydata na stanowisko prokuratora Prokuratury Generalnej – przez wizytatora Prokuratury Generalnej. Dotychczasowa praktyka wskazuje, że w każdym z tzw. „konkursów” na stanowiska prokuratorów Prokuratury Generalnej zgłaszało się kilkudziesięciu (ponad 50) kandydatów. Zmiana wymogów dla kandydatów przewidziana w art. 14a powodująca, że na stanowisko prokuratora Prokuratury Generalnej będą się mogli zgłaszać nawet prokuratorzy prokuratur rejonowych (co należy ocenić krytycznie) na pewno nie spowoduje ograniczenia tej liczby. Warto więc zastanowić się, jak długo będzie trwało sprawdzanie kwalifikacji tych kandydatów przez nieliczną grupę wizytatorów Prokuratury Generalnej. Obecnie problem ten był rozwiązywany przez powierzanie wielu prokuratorom Prokuratury Generalnej (w praktyce prawie wszystkim poza pełniącymi funkcje i członkami Krajowej Rady Prokuratury) obowiązków wizytatora w związku ze sprawdzaniem kwalifikacji kandydatów.

Na szczególną krytykę ze strony Krajowej Rady Prokuratury zasługuje projekt zmniejszenia jej kompetencji oraz wprowadzenia nieprzemyślanych zmian w strukturze samorządowych organów prokuratury.