Każda lokalna komisja wyborcza składa się z trzech osób: przewodniczącego i dwóch członków. Członkowie komisji są wybierani w losowaniu przeprowadzanym przez poszczególne rady gmin, spośród wszystkich zarejestrowanych wyborców w da­nej sekcji, którzy nie ukończyli 70 lat i umieją czytać i pisać, natomiast przewodniczący komisji powinien posiadać wykształcenie średnie. Służba w komisji wyborczej jest obowiązkowa, ale można zostać zwolnionym z tego obowiązku na pisemny wniosek wraz z ważnym uzasadnieniem (powody osobiste, rodzinne i zawodowe), dlatego losu­je się także dodatkowe osoby, które mogą zostać dokooptowane do komisji (po dwie na każdą funkcję). Jeśli wyznaczona osoba nie podejmie obowiązków w komisji wyborczej, może ponieść karę pozbawienia wolności (od trzech miesięcy do jednego roku) lub grzywny. W jednostce municypalnej powinna powstać co najmniej jedna lokalna komi­sja wyborcza, na którą przypada od 500 do 2 tys. wyborców. Lokale wyborcze wyzna­czają rady gminne pod nadzorem okręgowych komisji wyborczych. Głównym zadaniem lokalnych komisji wyborczych jest przeprowadzenie głosowania i liczenia głosów w dniu wyborów. Do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych należy koordynowanie, nadzorowa­nie, drukowanie oraz dystrybucja kart do głosowania wraz z urnami i kabinami. Ministerstwo przeprowadza także skierowane do wyborców akcje informacyjne na temat róż­nych aspektów głosowania, np. alternatywnych metod oddawania głosów.

2. Senegal

Państwa afrykańskie położone w zachodniej części kontynentu, będące niegdyś koloniami Francji, najczęściej wzorują administrację wyborczą na modelu mieszanym. W Senegalu w latach 1960-1998 wybory przeprowadzało Ministerstwo Spraw We­wnętrznych, jednak sytuacja polityczna wymusiła zmianę związaną z wprowadzeniem pewnej niezależności organów wyborczych. W 1998 r. stworzono dwa organy: Ge­neralny Departament Wyborczy (Direction Générale des Elections) oraz Państwowe Obserwatorium Wyborcze (Observatoire National des Elections, dalej: POW), stano­wiące organ tymczasowy, powoływany na czas elekcji. POW składało się z dziewię­ciu członków, którzy byli wybierani przez prezydenta spośród osób o wysokich stan­dardach moralnych po konsultacji z organizacjami zajmującymi się ochroną praw człowieka czy stowarzyszeniami prawników, dziennikarzy i naukowców. Pierwszym przewodniczącym POW został szef armii, gdyż wojskowi niemający praw wyborczych, mieli stanowić gwarancje bezstronności, co ostatecznie wzbudziło jeszcze więk­sze zastrzeżenia ze względu na powiązanie armii z rządem.