ETPCz nie podzielił stanowiska skarżącego jakoby tymczasowe aresztowanie w jego sprawie stosowano przewlekle. Stwierdził przy tym, że sądy krajowe, mając na uwadze wagę stawianych zarzutów, mogły początkowo uznawać, że w sprawie zachodziła obawa bezprawnego oddziaływania na tok postępowania. Trybunał przyznał również, że z racji tego, iż skarżący stanął pod zarzutem molestowania seksualnego małoletnich, należało także wziąć pod uwagę szczególną wrażliwość ofiar. Zdaniem Trybunału, ryzyko wynikające z natury przestępczej działalności skarżącego istniało i uzasadniało jego pozbawienie wolności przez dany czas.

Poza tym ETPCz, mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, w szczególności liczbę dowodów i świadków, a także szczególną wrażliwość ofiar, uznał, że postępowanie to zostało przeprowadzone w sposób sprawny. Śledztwo zostało zakończone w półtora roku, zaś wyrok skazujący wydano po roku i ośmiu miesiącach postępowania jurysdykcyjnego. Trybunał uznał więc, że władze krajowe, prowadząc postępowanie przeciwko skarżącemu, wykazały się wymaganą pilnością, zaś czas trwania postępowania był uzasadniony wyjątkowym stopniem skomplikowania sprawy. W efekcie Trybunał nie stwierdził naruszenia prawa skarżącego do rozsądnego czasu tymczasowego aresztowania, a więc postanowień artykułu 5 § 3 Konwencji.

Na wokandzie