Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu i na co wskazuje Zespół Orzecznictwa i Studiów TK, zasadniczo obowiązek wykonywania wyroków TK dotyczy przede wszystkim wyroków negatywnych, w których Trybunał stwierdził niekonstytucyjność badanego przepisu, w efekcie czego jest on derogowany z systemu prawa (w dniu ogłoszenia wyroku lub w innym terminie określonym przez TK na podstawie art. 190 ust. 3 Konstytucji), ponieważ jego niewykonanie skutkuje powstaniem luki w prawie. Natomiast wykonywanie wyroków interpretacyjnych lub zakresowych zarówno w przypadku stwierdzenia przez Trybunał niekonstytucyjności lub zgodności z konstytucją badanej normy prawnej zasadniczo nie ma charakteru bezwzględnego, a jest jedynie zalecane, gdyż takie orzeczenie nie powoduje usunięcia przepisów prawa z systemu prawa, a jedynie eliminuje pewien sposób ich rozumienia. Podobne uwagi są formułowane w odniesieniu do postanowień sygnalizacyjnych, które zgodnie z konstytucją oraz ustawą o Trybunale Konstytucyjnym nie mogą być traktowane w kategorii orzeczeń mających moc powszechnie obowiązującą (art. 190 ust. 1 Konstytucji). W regulaminie TK w § 54 ust. 1 określono, iż mogą być one wydawane w przypadku stwierdzenia przez Trybunał „uchybienia lub luki w prawie, których usunięcie jest niezbędne dla zapewnienia spójności systemu prawa.” Postanowienia te nie mają charakteru wiążącego i nie podlegają bezwzględnemu rygorowi wykonywania — w ich przypadku podjęcie działań prawodawczych może być jedynie wskazane.

Wątpliwości wywołuje również to, czy obowiązek wykonywania orzeczeń Trybunału dotyczy jedynie sentencji orzeczenia, czy również rozciąga się na jego uzasadnienie. Prezentowane w literaturze przedmiotu stanowiska są podzielone, a orzecznictwo TK w tej kwestii niespójne. Przyjmując, iż uzasadnienie nie ma mocy powszechnie obowiązującej, powinno ono jednak być traktowane jako wskazówka dla prawodawcy przy konstruowaniu rozwiązań normatywnych. Uwzględnienie przez prawodawcę treści uzasadnienia do orzeczenia zdecydowanie służyłoby eliminowaniu przypadków nieprawidłowego wykonywania orzeczeń Trybunału.