Dnia 3 lipca 2013 r. wojsko zawiesiło obowiązującą konstytucję, odwołało prezy­denta z urzędu i ogłosiło sformowanie technokratycznego rządu tymczasowego, spra­wującego władzę w kraju do czasu wyborów prezydenckich. Tymczasowym prezy­dentem został prezes Najwyższego Sądu Konstytucyjnego Adli Mansur, który 8 lipca przyjął deklarację konstytucyjną, regulującą sytuację w kraju w okresie przejścio­wym, czyli do momentu uchwalenia nowej ustawy zasadniczej. Na mocy konstytucji przygotowania projektu poprawek do zawieszonej konstytucji z 2012 r. (art. 28). Powołana komisja składała się prawie wyłącznie z liberałów i zwolenników polityki sprawowanej przez byłego prezydenta Nasera.

W efekcie dążenia do zmian, mających na celu powrót do ideałów rewolucji z 2011 r., oraz zablokowania islamizacji kraju, w nowej konstytucji, która weszła w ży­cie w styczniu 2014 r., zmieniono lub usunięto część kontrowersyjnych artykułów. Usunięto m.in. art. 44, zakazujący znieważania proroków, oraz art. 4, dotyczący kon­sultacyjnych uprawnień uczonych prawników z Al-Azhar. W obecnej konstytucji po­zostawiono przepisy odnoszące się do niezależności Al-Azhar, jego charakteru i kom­petencji względem kultu i spraw ściśle związanych z religią oraz te dotyczące niezależności Szejka Al-Azhar (art. 7). Art. 2, w którym uznano zasady szariatu za podstawowe źródło prawa w państwie, pozostawiono bez zmian. Usunięto jednak art. 219 określający, czym są zasady szariatu, którymi należy kierować się w prawo­dawstwie. W art. 64 podkreślono absolutny charakter wolności wyznania, zachowu­jąc jednocześnie gwarancje wolności praktyk religijnych jedynie dla wyznawców re­ligii objawionych (tj. dla żydów i chrześcijan). Powrócono również do zakazu działalności partii politycznych opartych na religii (art. 74) — zniesiony w konstytu­cji z 2012 r., ale funkcjonujący w poprzednich ustawach zasadniczych — ponownie uniemożliwiając legalną działalność Braci Muzułmanów.

Największe zmiany wprowadzono w przepisach kształtujących zasady władzy ustawodawczej. Dwuizbowy parlament zastąpiono jednoizbowym — Izbą Reprezen­tantów, likwidując Zgromadzenie Konsultacyjne, które w wyniku zamachu stanu w lip­cu 2013 r. zostało rozwiązane. Połączono kompetencje byłych dwóch izb parlamentu. Nową ustawą zasadniczą częściowo przywrócono niektóre z uprawnień prezydenta Republiki, wzmacniając jego pozycję w państwie. Jednocześnie osłabiono jego inne prerogatywy (np. art. 151 i 152 konstytucji).