W nowej konstytucji uregulowano przede wszystkim zasady funkcjonowania wła­dzy ustawodawczej, a nie jak dotychczas rolę i stanowisko głowy państwa. Władza usta­wodawcza składa się z Izby Reprezentantów (zmieniono nazwę dotychczasowego Zgro­madzenia Ludowego) i Zgromadzenia Konsultacyjnego. Zasadniczą zmianą w stosunku podejmować decyzje w kwestii ważności członkostwa w każdej z izb parlamentu (art. 87). Inicjatywa ustawodawcza przysługuje prezydentowi Republiki, rządowi oraz każdemu członkowi Izby Reprezentantów. Członkom Zgromadzenia Konsultacyjnego nie przyznano zatem uprawnienia do zgłaszania projektów ustaw. W odpowiedzi na pro­blemy, wynikające z możliwości nieograniczonej reelekcji na urząd prezydenta, w kon­stytucji z 2012 r. ograniczono ją jedynie do jednorazowej reelekcji (art. 133).

Sporo przepisów poświęcono siłom zbrojnym, bezpieczeństwu państwa i policji. Za­kazano sądzenia osób cywilnych przez sądy wojskowe, z zastrzeżeniem sytuacji gdy są one oskarżane o przestępstwa przeciwko siłom zbrojnym. Zapis ten był krytykowany, ponieważ w wyniku nieprecyzyjnego uregulowania nadal pozwalał sądzić cywilów przed sądami wojskowymi. Jest to tym bardziej istotne, że w przeszłości (już po rewolucji) do­chodziło do procesów cywilów przed sądami wojskowymi na podstawie zarzutów dzia­łania na szkodę armii. W przeciwieństwie jednak do konstytucji z 1971 r. wprowadzo­no wyraźny zakaz sądzenia cywilów przez sądy wojskowe. Mimo wszystko jest to krok naprzód na drodze do demokratyzacji i poszanowania praw człowieka i obywatela.

VI. Rewolucja 25 stycznia 2011 r. Wojskowy zamach stanu z lipca 2013 r.

W czerwcu 2013 r. — równo rok po wyborze Mursiego na pierwszego prezyden­ta kraju wyłonionego w wolnych wyborach — fala niezadowolenia społeczeństwa ze sposobu rządzenia, jaki przyjęła koalicja muzułmańska, osiągnęła apogeum. 30 czerw­ca doszło do największych od czasu rewolucji 25 stycznia 2011 r. protestów i manife­stacji obywateli domagających się ustąpienia prezydenta, zawieszenia konstytucji i roz­pisania nowych wyborów. Niezadowolenie społeczne z rządów Partii Wolności i Sprawiedliwości, z wtłaczania w ramy systemu prawnego odniesień do szariatu, sprzeniewierzenia się postulatom rewolucji 2011 r. oraz konfliktu prezydenta z władzą sądowniczą rosło z każdym dniem rządów Mursiego. Nie mogą zatem dziwić ponow­ne masowe protesty i obalenie prezydenta, a także zaangażowanie wymiaru sprawie­dliwości w działania antyprezydenckie i wsparcie wojska.