posiadają oni - a także ich matka, N. Alimanovic - prawo pobytu na terytorium niemieckim w oparciu o prawo Unii. Dzieci obywatela państwa członkowskiego, który pracuje lub pracował w przyjmującym państwie członkowskim i rodzic sprawujący nad nimi faktyczną opiekę, mogą bowiem powoływać się w tym państwie na prawo pobytu już na tej podstawie, że prawo Unii przyznaje tym dzieciom prawo dostępu do kształcenia. To prawo pobytu nie zależy od spełnienia warunków określonych w dyrektywie 2004/38 (do których to warunków należą w szczególności posiadanie wystarczających środków utrzymania i pełnego ubezpieczenia zdrowotnego). W tej sytuacji wyłączenie możliwości korzystania ze świadczeń z zakresu pomocy społecznej, przewidzianych przez ustawodawstwo niemieckie, nie będzie znajdowało zastosowania do sytuacji N. Alimanovic, ani jej dwojga młodszych dzieci, ponieważ dotyczy ono jedynie osób, „których prawo pobytu uzasadnione jest wyłącznie poszukiwaniem pracy oraz członków ich rodzin”.

UWAGA: Opinia rzecznika generalnego nie wiąże Trybunału Sprawiedliwości. Zadanie rzeczników generalnych polega na przedkładaniu Trybunałowi, przy zachowaniu całkowitej niezależności, propozycji rozstrzygnięć prawnych w sprawach, które rozpatrują. Sędziowie Trybunału rozpoczynają właśnie obrady w tej sprawie. Wyrok zostanie wydany w terminie późniejszym.

¹ Wyrok Trybunału z dnia 11 listopada 2014 r. w sprawie C-333/13http://www.obserwatorkonstytucyjny.pl/artykul/ets-panstwo-czlonkowskie-moze-odmowic-imigrantowi-z-innego-kraju-unii-pewnych-swiadczen-socjalnych/; Dano, zob. również komunikat prasowy nr 146/14.
² Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniając a rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77 i sprostowania Dz.U. 2004, L 229, s. 35 i Dz.U. 2005, L 197, s. 34).
³ Rzecznik generalny M. Wathelet przyjął za punkt wyjścia ponadto hipotezę, zgodnie z którą chodzi również o specjalne nieskładkowe świadczenia pieniężne w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 166, s. 1 i sprostowanie Dz.U. 2004, L 200, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1244/2010 z dnia 9 grudnia 2010 r. (Dz.U. L 338, s. 35).
⁴   W przeciwnym wypadku uważa on, że należałoby zbadać zgodność wyłączenia spornych świadczeń w świetle postanowień dotyczących swobodnego przepływu pracowników zawartych w traktatach Unii. W ramach tej analizy należałoby stosować to samo rozumowanie.
⁵ Ustanowionej traktatami Unii i uszczegółowionej rozporządzeniem nr 883/2004 i dyrektywą 2004/38.
⁶ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (Dz.U. L 141, s. 1).
Trybunał Sprawiedliwości UE