Celem niniejszego opracowania nie będzie próba zaproponowania rozumienia znaczenia konstytucyjnej klauzuli dobra wspólnego ani rozstrzygania sporów i kon­trowersji narosłych wokół proponowanych przez różnych autorów prób rekonstrukcji jej znaczenia. Ze względu na ramy tego opracowania ta niezwykle ciekawa dyskusja nie będzie mogła zostać także wyczerpująco przedstawiona. Art. 25 ust. 3 odnoszący się do relacji między państwem a kościołami nie będzie właściwie w ogóle przedmio­tem zainteresowania.

Pierwsza część artykułu zostanie poświęcona przedstawieniu kilku podstawowych uwag o charakterze terminologicznym i definicyjnym, pozwalających naszkicować właściwe dla tego tekstu rozumienie konstytucyjnej klauzuli dobra wspólnego, a także potwierdzających przekonanie o konieczności możliwie całościowego doń podejścia i rekonstruowania go w ścisłym związku z innymi fundamentalnymi zasadami konsty­tucyjnymi. Znajdzie się w niej także kilka uwag dotyczących perspektywy liberalnej, której na pierwszy rzut oka konstytucyjna klauzula dobra wspólnego, szczególnie tak wyeksponowana, jak ma to miejsce w polskiej ustawie zasadniczej, może wydawać się obca. Właściwe rozumienie dobra wspólnego oraz składających się na nie elemen­tów i wynikających stąd konsekwencji sprawia jednak, że również w ramach tradycji liberalnej obowiązek troski o dobro wspólne może jawić się jako coś więcej niźli tyl­ko puste prawne zobowiązanie i stanowić może pożyteczną prawną instytucję. Pełna analiza szerszego spektrum możliwych intelektualnych uzasadnień dla konstytucyjnej klauzuli dobra wspólnego wydaje się zagadnieniem bardzo interesującym. Znacznie przekraczałaby jednak ramy tego opracowania.